Μετά από αυτά άκουσα σαν φωνή μεγάλη από
πλήθος πολύ στον ουρανό να λένε: Αλληλούια· η
σωτηρία και η δόξα και η δύναμη είναι του Θεού
μας,
19-2 γιατί είναι αληθινές και δίκαιες οι κρίσεις
του· διότι έκρινε την πόρνη τη μεγάλη, που
διέφθειρε τη γη με την πορνεία της, και
εκδικήθηκε το αίμα των δούλων του (που
χύθηκε) από το χέρι της.
19-3 Και για δεύτερη φορά είπαν: Αλληλούια· και
ο καπνός της ανεβαίνει στους αιώνες των
αιώνων.
19-4 Και έπεσαν οι είκοσι τέσσερις πρεσβύτεροι
και τα τέσσερα όντα τα γεμάτα ζωή και
προσκύνησαν το Θεό που κάθεται πάνω στο
θρόνο, λέγοντας: Αμήν, Αλληλούια.
19-5 Και φωνή ήλθε προς τα έξω από το θρόνο,
λέγοντας: Αινείτε το Θεό μας όλοι οι δούλοι του
και όσοι τον φοβάστε, οι μικροί και οι μεγάλοι.
19-6 Και άκουσα σαν φωνή από πλήθος πολύ
και σαν βοή από νερά πολλά και σαν βοή
βροντών ισχυρών να λένε: Αλληλούια, γιατί
βασίλεψε Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτορας.
19-7 Ας χαιρόμαστε και ας αγαλλόμαστε, και ας
δώσουμε τη δόξα σ’ Αυτόν, γιατί ήρθε ο γάμος
του Αρνίου, και η Γυναίκα του (δηλ. η Εκκλησία)
ετοίμασε τον εαυτό της,
19-8 και της δόθηκε να φορέσει (ρούχο) βασιλικό
από λινό λαμπρό, καθαρό· γιατί το βασιλικό λινό
ύφασμα είναι οι δικαιοσύνες (δηλ. οι δίκαιες
πράξεις και αρετές) των αγίων.
19-9 Και μου λέει: Γράψε: Μακάριοι οι
καλεσμένοι στο δείπνο του γάμου του Αρνίου.
Επίσης μου λέει. Αυτοί οι λόγοι είναι αληθινοί,
του Θεού.
19-10 Και έπεσα μπροστά στα πόδια του, για να
τον προσκυνήσω. Αλλά μου λέει: Κοίτα μην το
κάνεις! Είμαι δούλος (του Θεού) μαζί με εσένα
και τα αδέλφια σου που έχουν (με τα έργα τους
δώσει) τη μαρτυρία τους για τον Ιησού· το Θεό
προσκύνησε. Γιατί η μαρτυρία του Ιησού είναι το
πνεύμα (=το κύριο νόημα) της προφητείας.
19-11 Και είδα τον ουρανό ανοιγμένο, και ιδού
ίππος λευκός, και αυτός που κάθεται πάνω του
καλείται Πιστός και Αληθινός, και με δικαιοσύνη
κρίνει και πολεμά.
19-12 Και οι οφθαλμοί του είναι σαν πύρινη
φλόγα, και πάνω στο κεφάλι του διαδήματα
πολλά, έχοντας (επί μέρους) ονόματα γραμμένα
(για το κάθε διάδημα) και όνομα (μοναδικό με
νόημα γενικό) γραμμένο, που κανείς δεν ξέρει
παρά μόνο αυτός.
19-13 Και είναι ντυμένος με ρούχο βαμμένο στο
αίμα, και καλείται το όνομά του: Ο Λόγος του
Θεού.
19-14 Και τα στρατεύματα που είναι στον ουρανό
τον ακολουθούσαν πάνω σε ίππους λευκούς,
ντυμένοι με εκλεκτό λινό λευκό, καθαρό.
19-15 Και από το στόμα του βγαίνει σπαθί με
διπλή κόψη, κοφτερό, για να πατάξει με αυτό τα
έθνη, και αυτός θα τους ποιμάνει με ράβδο
σιδερένια. Και αυτός πατά το πατητήρι που
παράγει το κρασί από το θυμό της οργής του
Θεού του Παντοκράτορα.
19-16 Και έχει πάνω στο ρούχο του και πάνω
στο μηρό του το εξής όνομα γραμμένο: Βασιλιάς
των βασιλέων και Κύριος των κυρίων.
19-17 Και είδα έναν άγγελο να έχει σταθεί μέσα
στον (φαινόμενο από τη γη) ηλιακό δίσκο και
έκραξε με φωνή μεγάλη, λέγοντας σε όλα τα
όρνια που πετούν στο μεσουράνημα. Ελάτε,
συναχτείτε στο δείπνο το μεγάλο του Θεού,
19-18 για να φάτε σάρκες βασιλέων και σάρκες
χιλίαρχων και σάρκες ισχυρών και σάρκες ίππων
και τών καθισμένων πάνω τους, και σάρκες
όλων, ελεύθερων και δούλων και μικρών και
μεγάλων.
19-19 Και είδα το θηρίο και τους βασιλιάδες της
γης και τα στρατεύματά τους συναγμένα, για να
κάνουν τον πόλεμο εναντίον αυτού που κάθεται
πάνω στον ίππο και εναντίον του στρατεύματός
του.
19-20 Και πιάστηκε το θηρίο (Αντίχριστος) και ο
μαζί με αυτό ψευδοπροφήτης που έκανε τα
θαυματουργικά σημεία μπροστά του, με τα οποία
πλάνησε εκείνους που έλαβαν το χάραγμα του
θηρίου και εκείνους που προσκυνούν την εικόνα
του· ζωντανοί ρίχτηκαν οι δύο στη λίμνη της
φωτιάς που καίγεται με θειάφι.
19-21 Και οι λοιποί σκοτώθηκαν με τη ρομφαία
αυτού που κάθεται πάνω στον ίππο, η οποία βγήκε από το στόμα του, και όλα τα όρνια
χόρτασαν από τις σάρκες τους.
Και είδα άγγελο να κατεβαίνει από τον ουρανό,
έχοντας το κλειδί της αβύσσου (του χωρίς βυθού
χάους) και αλυσίδα μεγάλη στο χέρι του.
20-2 Και κράτησε το δράκοντα, τον όφη τον
αρχαίο, που είναι διάβολος (διότι διαβάλει και το
Θεό και τους ανθρώπους) και ο Σατανάς (που
σημαίνει ο εχθρικός και αντιτιθέμενος στο θέλημα
του Θεού) και τον έδεσε χίλια έτη,
20-3 και τον έριξε στην άβυσσο και έκλεισε και
σφράγισε από πάνω του, για να μην πλανήσει
πια τα έθνη μέχρι να τελειώσουν τα χίλια έτη.
Μετά από αυτά πρέπει αυτός να λυθεί για μικρό
χρονικό διάστημα.
20-4 Και είδα θρόνους και κάθισαν πάνω τους
και τους δόθηκε η κρίση, και είδα τις ψυχές των
θανατωμένων με πέλεκυ (βίαια), εξαιτίας της
μαρτυρίας του Ιησού και εξαιτίας του λόγου του
Θεού, και οι οποίοι δεν προσκύνησαν το θηρίο
ούτε την εικόνα του και δεν έλαβαν το χάραγμα
πάνω στο μέτωπό τους και πάνω στο χέρι τους.
Και έζησαν και βασίλεψαν μαζί με το Χριστό χίλια
έτη. (Πνευματικά βασίλεψαν, στο συνολικό
χρονικό διάστημα «1000 έτη» μεταξύ της
Γεννήσεως του Χριστού και της 2ας Παρουσίας).
20-5 Οι υπόλοιποι από τους νεκρούς (που τα
έργα τους δεν ήταν θεάρεστα) δεν έζησαν μέχρι
να συντελεσθούν τα χίλια έτη. Αυτή (η σωτηρία
των ψυχών των μαρτύρων και λοιπών Αγίων και
εναρέτων ανθρώπων) είναι η ανάσταση η
πρώτη. 20-6 Μακάριος και άγιος εκείνος που έχει
μέρος στην ανάσταση την πρώτη· πάνω σ’
αυτούς ο δεύτερος θάνατος (η αιώνια καταδίκη)
δεν έχει εξουσία, αλλά θα είναι ιερείς του Θεού
και του Χριστού και θα βασιλέψουν μαζί του τα
χίλια έτη (δηλ. θα δοξασθούν μαζί Του, από τους
πιστούς που θα βρίσκονται στη ζωή, μέχρι
περίπου την 2α Παρουσία, ή πιο συγκεκριμένα
μέχρι να κυβερνήσει τον κόσμο ο Αντίχριστος)
20-7 Και όταν συντελεσθούν τα χίλια έτη, θα
λυθεί ο Σατανάς από τη φυλακή του 20-8 και θα
εξέλθει, για να πλανήσει τα έθνη που είναι στις
τέσσερις γωνίες της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ,
ώστε να τους συνάξει στον πόλεμο, των οποίων
ο αριθμός τους είναι σαν την άμμο της
θάλασσας. 20-9 Και ανέβηκαν στο πλάτος της γης (δηλ.
κυριάρχησαν πάνω σ’ ολόκληρη τη Γη), και
κύκλωσαν το στρατόπεδο των αγίων και την
πόλη την αγαπημένη (την Εκκλησία)· και τότε
κατέβηκε φωτιά από τον ουρανό και τους
κατάφαγε.
20-10 Και ο διάβολος που τους πλανάει ρίχτηκε
στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού, όπου
είναι και το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης, και θα
βασανιστούν ημέρα και νύχτα στους αιώνες των
αιώνων.
20-11 Και είδα θρόνο μεγάλο, λευκό, και τον
καθισμένο πάνω του, από το πρόσωπο του
οποίου έφυγε η γη και ο ουρανός, και τόπος δε
βρέθηκε γι’ αυτούς.
20-12 Και είδα τους νεκρούς, τους μεγάλους και
τους μικρούς, να έχουν σταθεί μπροστά στο
θρόνο. Και βιβλία ανοίχτηκαν, και άλλο βιβλίο
ανοίχτηκε, το οποίο είναι της ζωής. Και κρίθηκαν
οι νεκροί από αυτά που βρίσκονται γραμμένα
στα βιβλία κατά τα έργα τους.
20-13 Και έδωσε η θάλασσα τους νεκρούς που
βρίσκονταν σ’ αυτήν, και ο θάνατος (που χωρίζει
τα σώματα από τις ψυχές) και ο άδης (που
χωρίζει τις ψυχές από το Θεό και τους Αγίους
του) έδωσαν τους νεκρούς που ήταν σ’ αυτούς·
και κρίθηκαν ένας – ένας κατά τα έργα τους.
20-14 Και ο θάνατος και ο Άδης ρίχτηκαν στη
λίμνη της φωτιάς (προσωποποιημένα
τιμωρήθηκαν αιώνια, δηλ. καταργήθηκαν
οριστικά). (Η αιώνια τιμωρία) αυτός είναι ο
θάνατος ο δεύτερος, (δηλ. η αιώνια
απομάκρυνση από την αληθινή Ζωή, τον Κ.
Ιησού Χριστό).
20-15 Και αν κάποιος δε βρέθηκε στη βίβλο της
ζωής γραμμένος, ρίχτηκε στη λίμνη της φωτιάς.