Κ Α Ι Ν Η ∆ Ι Α Θ Η Κ Η
ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

Απόδοση στη ∆ημοτική
υπό Λεοντίου Μοναχού ∆ιονυσιάτου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α
(Εισαγωγή και χαιρετισμός)

Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, την οποία του
έδωσε ο Θεός, για να δείξει στους δούλους Του
αυτά που πρέπει να γίνουν με γρηγοράδα, και τα
έδειξε με σημεία, όταν την απέστειλε δια του
Αγγέλου του, στο δούλο Του Ιωάννη,
1-2 ο οποίος μαρτύρησε το λόγο του Θεού και τη
μαρτυρία του Ιησού Χριστού, από όσα είδε.
1-3 Μακάριος όποιος διαβάζει και όσοι ακούν
τους λόγους της προφητείας και τηρούν τα
γραμμένα σ’ αυτή, γιατί ο καιρός είναι κοντά.
1-4 Ο Ιωάννης προς τις επτά (7) Εκκλησίες που
είναι στην Ασία. Χάρη σ’ εσάς και Ειρήνη από
τον Θεό, ο οποίος είναι ο (κατά κυριολεξίαν)
υπάρχων και αυτός που (κατά κυριολεξίαν)
υπήρχε και ο οποίος είναι ο ερχόμενος
(πάντοτε), και από τα επτά πνεύματα που
παρίστανται στο θρόνο Του,
1-5 και από τον Ιησού Χριστό, που είναι ο
μάρτυρας ο πιστός, ο πρωτότοκος των νεκρών
και ο εξουσιαστής των βασιλέων της γης. Αυτός
που μας αγαπά και μας έλουσε από τις αμαρτίες
μας με το αίμα του,
1-6 και μας έκανε βασιλεία, ιερείς για το Θεό και
Πατέρα του. Σ’ Αυτόν (ανήκει) η δόξα και το
κράτος στους αιώνες των αιώνων· αμήν.
1-7 Ιδού, έρχεται με τις νεφέλες, και θα τον δει
κάθε οφθαλμός, και αυτοί που τον κέντησαν (στο
πλευρό κατά τη Σταύρωση), και θα θρηνήσουν
ενώπιόν του όλες οι φυλές της Γης. Ναι, αμήν.
1-8 Εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα, λέγει
Κύριος ο Θεός, ο Υπάρχων και αυτός που
Υπήρχε και ο (πάντοτε) Ερχόμενος, ο
Παντοκράτορας.
1-9 Εγώ ο Ιωάννης, ο αδελφός σας και
συμμέτοχος στη θλίψη και στη Βασιλεία και στην
υπομονή (με τη χάρη) του Ιησού Χριστού, ήρθα
στο νησί που καλείται Πάτμος, για (να κηρύξω)
το λόγο του Θεού και για (να δώσω) μαρτυρία
για τον Ιησού Χριστό.
1-10 Ήρθα σε πνευματική κατάσταση κατά την
ημέρα της Κυριακής, και άκουσα πίσω μου φωνή
μεγάλη σαν από σάλπιγγα 1-11 να λέει: Ό,τι βλέπεις γράψε σε βιβλίο και
στείλε το στις επτά Εκκλησίες. Στην Έφεσο και
στη Σμύρνη και στην Πέργαμο και στα Θυάτειρα
και στις Σάρδεις και στη Φιλαδέλφεια και στη
Λαοδίκεια.
1-12 Και τότε έστρεψα πίσω, για να βλέπω
(αυτόν που πρόφερε) τη φωνή που μίλαγε μαζί
μου. Και όταν έστρεψα προς τα πίσω, είδα επτά
λυχνίες χρυσές,
1-13 και στο μέσο των επτά λυχνιών όμοιο με
Υιό Ανθρώπου, ντυμένο με χιτώνα ποδήρη και
περιζωσμένο στους μαστούς με ζώνη χρυσή.
1-14 Η δε κεφαλή του και οι τρίχες (να είναι)
λευκές σαν μαλλί λευκό, όπως το χιόνι, και οι
οφθαλμοί του σαν πύρινη φλόγα,
1-15 και τα πόδια του όμοια με χαλκολίβανο σαν
(νάταν) πυρακτωμένοι μέσα σε καμίνι, και η
φωνή του σαν βοή από νερά πολλά.
1-16 Και (τον είδα) να έχει μέσα στο δεξί χέρι του
επτά αστέρες, και από το στόμα του να βγαίνει
ρομφαία με κόψη διπλή κοφτερή, και η όψη Του
είναι όπως ο ήλιος φέγγει με την (πλήρη) δύναμή
του.
1-17 Και όταν τον είδα, έπεσα μπροστά στα
πόδια του σαν νεκρός. Και έθεσε το δεξί του χέρι
πάνω μου λέγοντας: Μη φοβάσαι· εγώ είμαι ο
πρώτος και ο έσχατος (τελευταίος)
1-18 και ο (κατ’ εξοχήν) ζωντανός, και έγινα
νεκρός, και (όμως) να, είμαι ζωντανός στους
αιώνες των αιώνων, και έχω τα κλειδιά του
θανάτου και του Άδη.
1-19 Γράψε, λοιπόν, αυτά που είδες, και αυτά
που γίνονται και όσα μέλλουν να γίνουν μετά
από αυτά.
1-20 Το μυστήριο των επτά αστέρων που είδες
πάνω στο δεξί μου χέρι, και τις επτά λυχνίες τις
χρυσές. Οι επτά αστέρες είναι άγγελοι
(επίσκοποι) των επτά εκκλησιών, και οι λυχνίες
οι επτά, είναι επτά εκκλησίες

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β
(Επιστολή στην εκκλησία της Εφέσου)

Στον άγγελο της Εκκλησίας (που βρίσκεται) στην
Έφεσο γράψε: Αυτά λέγει εκείνος που κρατά
τους επτά αστέρες στο δεξί του xέρι, που
περπατά στο μέσον των επτά λυχνιών των
χρυσών: 2-2 Γνωρίζω τα έργα σου και τον κόπο
σου και την υπομονή σου, και ότι δεν μπορείς να βαστάξεις τους κακούς, και δοκίμασες αυτούς
που λένε για το εαυτό τους ότι είναι απόστολοι,
αλλά δεν είναι, και τους βρήκες να ψεύδονται.
2-3 Και υπομονή έχεις, και βάσταξες (το φορτίο
των δοκιμασιών) για το όνομά μου, και δεν έχεις
κουραστεί.
2-4 Αλλά έχω εναντίον σου αυτό, ότι την αγάπη
σου την πρώτη άφησες. 2-5 Να θυμάσαι, λοιπόν,
από πού έχεις πέσει και μετανόησε και τα πρώτα
έργα κάνε. Ειδεμή, έρχομαι σ’ εσένα γρήγορα,
και θα μετακινήσω τη λυχνία σου από τον τόπο
της, αν δε μετανοήσεις.
2-6 Αλλά έχεις αυτό, ότι μισείς τα έργα των
Νικολαϊτών, που κι εγώ μισώ.
2-7 Όποιος έχει αυτί ας ακούσει τι λέγει το
Πνεύμα στις Εκκλησίες. Σ’ αυτόν που νικά θα του
δώσω να φάει από το δέντρο της ζωής, που είναι
μέσα στον Παράδεισο του Θεού μου.
(Επιστολή στην εκκλησία της Σμύρνης)
2-8 Και στον άγγελο της Εκκλησίας στη Σμύρνη
γράψε: Αυτά λέει ο πρώτος και ο έσχατος, που
έγινε νεκρός και έζησε:
2-9 Ξέρω τα έργα και τη θλίψη και τη φτώχεια
σου. Αλλά είσαι πλούσιος, και τη βλασφημία από
εκείνους, που λένε για τους εαυτούς των, πως
είναι Ιουδαίοι και δεν είναι, αλλά συναγωγή του
Σατανά.
2-10 Τίποτα μη φοβάσαι από αυτά που μέλλεις
να πάθεις. Ιδού λοιπόν πρόκειται να βάλει ο
διάβολος μερικούς από εσάς σε φυλακή, για να
δοκιμαστείτε, και θα έχετε θλίψη δέκα ημέρες.
Γίνου πιστός μέχρι θανάτου και θα σου δώσω το
στέφανο της ζωής. 2-11 Όποιος έχει αυτί ας
ακούσει τι το Πνεύμα λέει στις Εκκλησίες. Αυτός
που νικά δε θα βλαβεί από το θάνατο το δεύτερο
(την καταδίκη την αιώνιο, που είναι η μόνιμη
διακοπή των χαρισμάτων του Θεού – ο οποίος
είναι η Ζωή – στον άνθρωπο).

(Επιστολή στην εκκλησία της Περγάμου)

2-12 Και στον άγγελο της εκκλησίας στην
Πέργαμο γράψε: Αυτά λέει εκείνος που έχει τη
ρομφαία τη δίκοπη την κοφτερή:
2-13 Ξέρω τα έργα σου και πού κατοικείς. Εκεί
όπου είναι ο θρόνος του Σατανά· και όμως
κρατάς το όνομά μου και δεν αρνήθηκες την
πίστη μου ακόμα και κατά τις ημέρες που ζούσε
ο Αντίπας, ο μάρτυράς μου ο πιστός, ο οποίος
φονεύθηκε στην περιοχή σας, εκεί όπου ο
Σατανάς κατοικεί. 2-14 Αλλά έχω λίγα εναντίον σου, γιατί έχεις εκεί
κάποιους που κρατούν τη διδαχή του (μάντεως)
Βαλαάμ, ο οποίος δίδαξε το (βασιλιά των
Μωαβιτών) Βαλάκ να βάλει σκάνδαλο μπροστά
στους Ισραηλίτες, και να φάνε ειδωλόθυτα και να
πορνεύσουν. 2-15 Έτσι όμοια έχεις κι εσύ
κάποιους που κρατούν τη διδαχή των Νικολαϊτών
(που δεν δέχονται την ύπαρξη σαρκικών
αμαρτημάτων).
2-16 Μετανόησε, λοιπόν· ειδεμή, έρχομαι σ’
εσένα γρήγορα και θα πολεμήσω (Εγώ) μαζί
τους με τη ρομφαία του στόματός μου.
2-17 Όποιος έχει αυτί ας ακούσει τι λέγει το
Πνεύμα στις εκκλησίες. Σ’ αυτόν που νικά θα του
δώσω από το μάννα το κρυμμένο και θα του
δώσω ψηφίδα λευκή (αθωωτική – συγχωρητική),
και πάνω στην ψηφίδα ένα όνομα καινούργιο
γραμμένο, που κανείς δεν το ξέρει παρά μόνο
αυτός που το λαβαίνει.

(Επιστολή στην εκκλησία των Θυατείρων)

2-18 Και στον άγγελο της εκκλησίας στα
Θυάτειρα γράψε. Αυτά λέγει ο Υιός του Θεού,
που έχει τους οφθαλμούς του σαν πύρινη φλόγα
και τα πόδια του όμοια με χαλκολίβανο.
2-19 Ξέρω τα έργα σου και την αγάπη και την
πίστη και τη διακονία και την υπομονή σου· και
τα έργα σου τα τελευταία είναι περισσότερα από
τα πρώτα.
2-20 Αλλά έχω εναντίον σου αυτό, ότι αφήνεις
τη γυναίκα (του περιβάλλοντός σου, την όπως
την παλιά ειδωλολάτρισσα γυναίκα του βασιλιά
του Ισραήλ Αχαάβ) Ιεζάβελ, που λέει για τον
εαυτό της ότι είναι προφήτισσα, και διδάσκει και
πλανά τους δικούς μου δούλους, ώστε να
πορνεύσουν και να φάνε ειδωλόθυτα.
2-21 Και της έδωσα χρόνο να μετανοήσει, αλλά
δε θέλει να μετανοήσει από την πορνεία της.
2-22 Να! Την ρίχνω στο κρεβάτι και αυτούς που
μοιχεύουν μαζί της ρίχνω σε θλίψη μεγάλη, αν
δεν μετανοήσουν από τα έργα της·
2-23 και τα παιδιά της θα εξαλείψω με θάνατο,
και θα γνωρίσουν όλες οι εκκλησίες ότι εγώ είμαι
εκείνος που ερευνά νεφρά και καρδιές, και θα
αποδώσω σε καθέναν από εσάς σύμφωνα με τα
έργα σας.
2-24 Σ’ εσάς όμως λέω στους υπόλοιπους των
Θυατείρων, όσοι δεν έχουν τη διδαχή αυτή, οι
οποίοι δε γνώρισαν τα βάθη του Σατανά, καθώς
λένε. ∆εν βάζω πάνω σας άλλο βάρος· 2-25 όμως αυτό που έχετε κρατήστε το μέχρις
ότου έρθω.
2-26 Και σ’ αυτόν που νικά και τηρεί μέχρι τέλος
(ολοκλήρωσης) τα έργα μου, θα του δώσω
εξουσία πάνω στα έθνη,
2-27 και θα τους ποιμάνει (τους ανθρώπους
τους) με ράβδο σιδερένια, όπως τα σκεύη τα
κεραμικά θα συντριβούν, όπως κι εγώ έχω λάβει
εξουσία από τον Πατέρα μου,
2-28 και θα του δώσω τον αστέρα τον πρωινό.
2-29 Όποιος έχει αυτί ας ακούσει τι λέγει το
Πνεύμα στις εκκλησίες

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ

(Επιστολή στην εκκλησία των Σάρδεων)

Και στον άγγελο της εκκλησίας που είναι στις
Σάρδεις γράψε: Αυτά λέει εκείνος που έχει τα
επτά πνεύματα του Θεού και τους επτά αστέρες.
Ξέρω τα έργα σου· διότι όνομα έχεις ότι ζεις,
αλλά είσαι νεκρός.
3-2 Γίνου (στα πνευματικά) γρήγορος και στήριξε
τα λοιπά (πρόσωπα) που έμελλαν να πεθάνουν,
γιατί δεν έχω βρει τα έργα σου ολοκληρωμένα
μπροστά στο Θεό μου.
3-3 Να θυμάσαι, λοιπόν, πώς τα έχεις λάβει και
ακούσει, και να τα τηρείς και μετανόησε. Αν
όμως δεν γίνεις πνευματικά γρήγορος (δηλ.
νηφάλιος και πρόθυμος εκτελεστής των εντολών
του Θεού), θα έρθω εναντίον σου σαν κλέφτης,
και δε θα γνωρίσεις ποια ώρα θα έρθω εναντίον
σου.
3-4 Αλλά έχεις λίγα ονόματα ανθρώπων στις
Σάρδεις που δε μόλυναν τα ρούχα τους και θα
περπατήσουν μαζί μου με λευκά, γιατί είναι άξιοι.
3-5 Αυτός που νικά έτσι, θα ντυθεί με ρούχα
λευκά και δεν θα εξαλείψω το όνομά του από τη
βίβλο της ζωής, και θα ομολογήσω το όνομά του
μπροστά στον Πατέρα μου και μπροστά στους
αγγέλους του.
3-6 Όποιος έχει αυτί ας ακούσει τι λέγει το
Πνεύμα στις εκκλησίες.

(Επιστολή στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας)

3-7 Και στον άγγελο της εκκλησίας στη
Φιλαδέλφεια γράψε. Αυτά λέει ο άγιος, ο
αληθινός, που έχει το κλειδί του ∆αβίδ, που
ανοίγει και κανείς δε θα (μπορέσει να) κλείσει,
και που κλείνει και κανείς δεν θα (μπορέσει να)
ανοίξει.
3-8 Ξέρω τα έργα σου· Ιδού, έχω δώσει μπροστά
σου θύρα ανοιγμένη, που κανείς δε μπορεί να
την κλείσει. Γιατί έχεις μικρή δύναμη, αλλά τήρησες το λόγο μου και δεν αρνήθηκες το
όνομά μου.
3-9 Ιδού, σου δίνω από τη συναγωγή του
Σατανά, αυτούς που λένε τους εαυτούς τους πως
είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι αλλά ψεύδονται. Να,
θα τους κάνω να έρθουν και να προσκυνήσουν
μπροστά στα πόδια σου και να γνωρίσουν ότι
εγώ σε αγάπησα.
3-10 Επειδή φύλαξες το λόγο μου να έχεις
υπομονή, κι εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα του
πειρασμού που μέλλει να έρχεται πάνω σ’ όλη
την οικουμένη, για να πειράξει αυτούς που
κατοικούν πάνω στη γη.
3-11 Έρχομαι γρήγορα· κράτα αυτό που έχεις,
για να μην πάρει κανείς το στέφανό σου.
3-12 Αυτόν που νικά θα τον κάνω στύλο μέσα
στο ναό του Θεού μου και έξω δε θα βγει πια.
Και θα γράψω πάνω του το όνομα του Θεού μου
και το όνομα της πόλης του Θεού μου, της
καινούργιας Ιερουσαλήμ, που κατεβαίνει από τον
ουρανό από το Θεό μου· και το όνομά μου το
καινούργιο.
3-13 Όποιος έχει αυτί ας ακούσει τι λέγει το
Πνεύμα στις εκκλησίες.

(Επιστολή στην εκκλησία της Λαοδίκειας)

3-14 Και στον άγγελο της εκκλησίας στη
Λαοδίκεια γράψε. Αυτά λέγει ο Αμήν, ο μάρτυρας
ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσης του
Θεού.
3-15 Ξέρω τα έργα σου· ότι ούτε ψυχρός είσαι
ούτε ζεστός. Έπρεπε να ήσουν ψυχρός ή ζεστός.
3-16 Έτσι, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε (είσαι)
ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω να σε αποβάλω σαν
εμετό από το στόμα μου.
3-17 Γιατί λες ότι πλούσιος είμαι και έχω
πλουτίσει και από τίποτα δεν έχω ανάγκη, και
δεν ξέρεις ότι εσύ είσαι ο ταλαίπωρος και
ελεεινός και φτωχός και τυφλός και γυμνός.
3-18 Σε συμβουλεύω να αγοράσεις από εμένα
χρυσάφι που έχει πυρακτωθεί και καθαριστεί
από τη φωτιά, για να πλουτίσεις, και ρούχα
λευκά, για να ντυθείς και να μη φανερωθεί η
ντροπή της γυμνότητάς σου, και κολλύριο, ώστε
να χρίσεις τους οφθαλμούς σου, για να βλέπεις.
3-19 Εγώ όσους αγαπώ ελέγχω και παιδεύω.
Έχε ζήλο, λοιπόν, και μετανόησε.
3-20 Ιδού, έχω σταθεί μπροστά στη θύρα και
κτυπώ. Αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου και
ανοίξει τη θύρα, τότε θα εισέλθω προς αυτόν και θα δειπνήσω μαζί του και αυτός μαζί μου.
3-21 Σ’ αυτόν που νικά θα του δώσω να καθίσει
μαζί μου στο θρόνο μου, όπως κι εγώ νίκησα και
κάθισα μαζί με τον Πατέρα μου στο θρόνο του.
3-22 Όποιος έχει αυτί ας ακούσει τι λέγει το
Πνεύμα στις εκκλησίες.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ∆

(Η ουράνια λατρεία)

Μετά από αυτά κοίταξα, και να, θύρα ανοιγμένη
στον ουρανό, και η φωνή η πρώτη που άκουσα
να μιλά σαν σάλπιγγα μαζί μου, να λέει. Ανέβα
εδώ και θα σου δείξω όσα πρέπει να γίνουν μετά
από αυτά.
4-2 Τότε αμέσως ήρθα σε πνευματική
κατάσταση, και ιδού, θρόνος ήταν
τοποθετημένος στον ουρανό, και πάνω στο
θρόνο κάποιος καθισμένος,
4-3 όμοιος στη θέα με το λίθο ίασπη και με
σάρδιο· και ουράνιο τόξο (απλωμένο) κυκλικά
του θρόνου, καθώς και θέα από σμαράγδια.
4-4 Και κυκλικά γύρω στο θρόνο, θρόνοι είκοσι
τέσσερις, και πάνω στους θρόνους καθισμένους
είκοσι τέσσερις πρεσβυτέρους (γέροντες),
ντυμένους με ρούχα λευκά, και πάνω στα
κεφάλια τους στεφάνια χρυσά.
4-5 Και από το θρόνο βγαίνουν αστραπές και
φωνές και βροντές· και επτά πύρινες λαμπάδες
καίνε μπροστά στο θρόνο, που είναι τα επτά
πνεύματα του Θεού.
4-6 Και μπροστά στο θρόνο σαν θάλασσα
γυάλινη, όμοια με κρύσταλλο. Και στο μέσο του
θρόνου και κυκλικά γύρω από το θρόνο, τέσσερα
ζώα (όντα με ιδιαίτερη ζωντάνια), γεμάτα
οφθαλμούς από μπροστά και από πίσω.
4-7 Και το πρώτο ον το γεμάτο ζωή είναι όμοιο
με λέοντα και το δεύτερο ον όμοιο με μοσχάρι και
το τρίτο ον έχει το πρόσωπο σαν ανθρώπου και
το τέταρτο ον είναι όμοιο με αετό που πετάει.
4-8 Και τα τέσσερα ζώα (γεμάτα ζωή όντα), το
καθένα τους ξεχωριστά έχει από έξι φτερούγες,
ενώ κυκλικά και από μέσα είναι γεμάτα
οφθαλμούς. Και ανάπαυση δεν έχουν ημέρα και
νύχτα λέγοντας. Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος ο
Θεός ο Παντοκράτορας, που υπήρχε και υπάρχει
και θα υπάρχει πάντα, και ο (διαρκώς)
ερχόμενος (με τη Χάρη Του).
4-9 Και όταν δώσουν τα γεμάτα ζωή όντα, δόξα
και τιμή και ευχαριστία σ’ Αυτόν που κάθεται πάνω στο θρόνο, που ζει στους αιώνες των
αιώνων,
4-10 θα πέσουν οι είκοσι τέσσερις πρεσβύτεροι
μπροστά σ’ Αυτόν που κάθεται πάνω στο θρόνο,
και θα προσκυνήσουν τον ζωντανό στους
αιώνες των αιώνων (Θεό), και θα ακουμπήσουν
τα στεφάνια τους μπροστά στο θρόνο λέγοντας.
4-11 Άξιος είσαι, ο Κύριος και Θεός μας, να
λάβεις τη δόξα και την τιμή και τη δύναμη, γιατί
εσύ έχτισες τα πάντα και εξαιτίας του θελήματός
σου υπήρξαν και χτίστηκαν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε

(Το Αρνίο και το σφραγισμένο βιβλίο)

Και είδα στο δεξί χέρι εκείνου που κάθεται πάνω
στο θρόνο ένα βιβλίο γραμμένο από μέσα και
από έξω, πολύ καλά σφραγισμένο με επτά
σφραγίδες.
5-2 Και είδα άγγελο ισχυρό να διακηρύσσει με
μεγάλη φωνή. Ποιος είναι άξιος να ανοίξει το
βιβλίο και να λύσει τις σφραγίδες του;
5-3 Και κανείς δεν μπορούσε στον ουρανό, ούτε
πάνω στη γη, ούτε κάτω από τη γη να ανοίξει το
βιβλίο ούτε να το βλέπει.
5-4 Και έκλαιγα πολύ, γιατί κανείς άξιος δε
βρέθηκε να ανοίξει το βιβλίο ούτε να το βλέπει.
5-5 Και ένας από τους πρεσβυτέρους μού λέει.
Μην κλαις· ιδού, νίκησε ο λέοντας που είναι από
τη φυλή του Ιούδα (γιου του πατριάρχη Ιακώβ), η
ρίζα του ∆αβίδ, για να ανοίξει το βιβλίο και τις
επτά σφραγίδες του.
5-6 Και είδα ανάμεσα στο θρόνο και τις τέσσερεις
ζωντανές υπάρξεις και ανάμεσα στους
πρεσβυτέρους, Αρνίο να έχει σταθεί σαν
σφαγμένο, έχοντας κέρατα επτά και οφθαλμούς
επτά, τα οποία είναι τα επτά πνεύματα του Θεού
που αποστέλλονται σε όλη τη γη.
5-7 Και ήρθε και έλαβε (το βιβλίο) από το δεξί
χέρι εκείνου που κάθεται πάνω στο θρόνο.
5-8 Και όταν έλαβε το βιβλίο, τα τέσσερα όντα
τα γεμάτα ζωή και οι είκοσι τέσσερις
πρεσβύτεροι έπεσαν μπροστά στο Αρνίο έχοντας
ο καθένας κιθάρα και φιάλες χρυσές γεμάτες
θυμιάματα, που είναι οι προσευχές των αγίων.
5-9 Και ψάλλουν ωδή καινούργια λέγοντας.
Άξιος είσαι να λάβεις το βιβλίο και ν’ ανοίξεις τις
σφραγίδες του, γιατί σφάχτηκες και μας
αγόρασες για το Θεό με το αίμα σου, από κάθε
φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος 5-10 και τους έκανες (όσους εξαγόρασες)
βασιλείς και ιερείς του Θεού μας, και θα
βασιλέψουν (πνευματικά) στη γη.
5-11 Και είδα, και άκουσα σαν φωνή αγγέλων
πολλών κυκλικά, γύρω από το θρόνο και από τα
όντα τα γεμάτα ζωή, και τους πρεσβυτέρους. Και
ήταν ο αριθμός τους μυριάδες μυριάδων και
χιλιάδες χιλιάδων,
5-12 λέγοντας με μεγάλη φωνή. Άξιο είναι το
Αρνίο το σφαγμένο να λάβει τη δύναμη και τον
πλούτο και τη σοφία και τη ισχύ και την τιμή και
τη δόξα και την ευλογία.
5-13 Και κάθε κτίσμα που υπάρχει στον ουρανό
και πάνω στη γη και κάτω από τη γη και πάνω
στη θάλασσα, και όσα είναι μέσα σ’ αυτά όλα τα
άκουσα να λένε. Σ’ αυτόν που κάθεται πάνω στο
θρόνο και στο Αρνίο (ανήκει) η ευλογία και η τιμή
και η δόξα και το κράτος στους αιώνες των
αιώνων.
5-14 Και τα τέσσερα όντα τα γεμάτα ζωή έλεγαν.
Αμήν. Και οι πρεσβύτεροι έπεσαν και
προσκύνησαν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ

(Οι επτά σφραγίδες)

Και είδα, όταν άνοιξε το Αρνίο μια από τις επτά
σφραγίδες, τότε άκουσα ένα από τα τέσσερα
όντα τα γεμάτα ζωή να λέει, σαν φωνή (με τη
δύναμη) βροντής. Έλα.
6-2 Και είδα, και ιδού ίππος λευκός, και αυτός
που κάθεται πάνω του να έχει τόξο, και του
δόθηκε στεφάνι και εξήλθε (εμφανίστηκε στο
προσκήνιο της ιστορίας) νικώντας και για να
νικήσει (οριστικά ως το τέλος).
6-3 Και όταν άνοιξε τη σφραγίδα τη δεύτερη,
άκουσα το δεύτερο ον, το γεμάτο ζωή, να λέει.
Έλα.
6-4 Και εξήλθε (εμφανίστηκε στο προσκήνιο της
ιστορίας) άλλος ίππος, κοκκινωπός, και σ’ αυτόν
που κάθεται πάνω του δόθηκε να πάρει την
ειρήνη από τη γη και να αλληλοσφαχτούν· και
του δόθηκε μεγάλη μάχαιρα.
6-5 Και όταν άνοιξε τη σφραγίδα την τρίτη,
άκουσα το τρίτο ον το γεμάτο ζωή να λέει. Έλα.
Και είδα, και ιδού ίππος μαύρος, και αυτός που
κάθεται πάνω του να έχει ζυγαριά στο χέρι του.
6-6 Και άκουσα σαν μια φωνή από το μέσο των
τεσσάρων γεμάτων ζωή όντων να λέει. Ένας
χοίνικας σιτάρι για ένα δηνάριο, και τρεις χοίνικες
κριθάρι για ένα δηνάριο· αλλά το λάδι και το
κρασί μην τα πειράξεις. 6-7 Και όταν άνοιξε τη σφραγίδα την τέταρτη,
άκουσα τη φωνή του τέταρτου γεμάτου ζωή
όντος να λέει. Έλα.
6-8 Και είδα, και ιδού ίππος χλωρός (δηλ.
χλωμός, ή κιτρινοπράσινος) και αυτός που
κάθεται πάνω του έχει όνομα ο Θάνατος, και ο
Άδης ακολουθούσε μαζί του. Και του δόθηκε
εξουσία πάνω στο ένα τέταρτο της γης, για να
σκοτώσει με ρομφαία (μάχες με όπλα) και με
λιμό (πείνα) και με θάνατο (κάθε είδους) και από
τα θηρία της γης.
6-9 Και όταν άνοιξε την πέμπτη σφραγίδα, είδα
κάτω από το θυσιαστήριο τις ψυχές των
σφαγμένων για το λόγο του Θεού και για τη
μαρτυρία που έδωσαν (υπέρ) του Αρνίου.
6-10 Και έκραξαν με φωνή μεγάλη λέγοντας. Ως
πότε, ∆εσπότη άγιε και αληθινέ, δε θα κρίνεις και
δε θα εκδικείσαι το αίμα μας από αυτούς που
κατοικούν πάνω στη γη;
6-11 Και δόθηκε σε καθέναν από αυτούς στολή
λευκή, και τους ειπώθηκε να αναπαυτούν ακόμα
λίγο χρόνο, ωσότου ολοκληρώσουν (τη μαρτυρία
τους) και οι σύνδουλοί τους και οι αδελφοί τους
που πρόκειται να θανατώνονται όπως καί αυτοί.
6-12 Και είδα όταν άνοιξε τη σφραγίδα την έκτη,
και έγινε σεισμός μεγάλος. Και ο ήλιος έγινε
μαύρος σαν σάκος τρίχινος και η σελήνη όλη
έγινε σαν αίμα.
6-13 Και οι αστέρες του ουρανού έπεσαν στη γη
όπως η συκιά ρίχνει τα άγουρα πρώιμα σύκα
της, όταν σείεται από δυνατό άνεμο.
6-14 Και ο ουρανός αποχωρίστηκε (από το
στερέωμα) σαν (αρχαίο) βιβλίο που τυλίγεται
ελικοειδώς (κυλινδρικά). Και κάθε όρος και νήσος
μετακινήθηκαν από τον τόπο τους.
6-15 Και (τότε) οι βασιλιάδες της γης, και οι
μεγιστάνες, και οι χιλίαρχοι, και οι πλούσιοι, και
οι ισχυροί, και κάθε δούλος και ελεύθερος,
έκρυψαν τους εαυτούς τους στα σπήλαια και
στους βράχους που είναι στα όρη.
6-16 Και λένε στα όρη και στα βράχια. Πέστε
πάνω μας και κρύψτε μας από το πρόσωπο
εκείνου που κάθεται πάνω στο θρόνο και από
την οργή του Αρνίου.
6-17 Γιατί ήρθε η ημέρα η μεγάλη της οργής
τους, και ποιος μπορεί να σταθεί (να τους
αντιμετωπίσει);

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ

(Οι 144.000 Ισραηλίτες)

Και μετά από αυτό είδα τέσσερις αγγέλους να
στέκονται πάνω στις τέσσερις γωνίες της γης,
κρατώντας τους τέσσερις ανέμους της γης, για
να μην πνέει άνεμος πάνω στη γη μήτε πάνω
στη θάλασσα μήτε πάνω σε κανένα δέντρο.
7-2 Και είδα άλλο άγγελο να ανεβαίνει από την
ανατολή του ήλιου, έχοντας σφραγίδα τού
ζωντανού Θεού, και έκραξε με φωνή μεγάλη
στους τέσσερις αγγέλους που τους δόθηκε να
βλάψουν τη γη και τη θάλασσα, λέγοντας.
7-3 Μη βλάψετε τη γη μήτε τη θάλασσα μήτε τα
δέντρα, μέχρι να σφραγίσουμε τους δούλους του
Θεού μας πάνω στα μέτωπά τους.
7-4 Και άκουσα τον αριθμό των σφραγισμένων.
Εκατόν σαράντα τέσσερις χιλιάδες, σφραγισμένοι
από κάθε φυλή των γιων του Ισραήλ.
7-5 Από τη φυλή Ιούδα δώδεκα χιλιάδες
σφραγισμένοι,
από τη φυλή Ρουβήν δώδεκα χιλιάδες,
από τη φυλή Γαδ δώδεκα χιλιάδες,
7-6 από τη φυλή Ασήρ δώδεκα χιλιάδες,
από τη φυλή Νεφθαλίμ δώδεκα χιλιάδες,
από τη φυλή Μανασσή δώδεκα χιλιάδες,
7-7 από τη φυλή Συμεών δώδεκα χιλιάδες,
από τη φυλή Λευί δώδεκα χιλιάδες,
από τη φυλή Ισσάχαρ δώδεκα χιλιάδες,
7-8 από τη φυλή Ζαβουλών δώδεκα χιλιάδες,
από τη φυλή Ιωσήφ δώδεκα χιλιάδες,
από τη φυλή Βενιαμίν δώδεκα χιλιάδες
σφραγισμένοι.

(Οι αναρίθμητοι σωσμένοι της μεγάλης θλίψης)

7-9 Μετά από αυτά κύταξα, και να, πλήθος πολύ,
που να το αριθμήσει κανείς δεν μπορούσε, από
κάθε έθνος και φυλές και λαούς και γλώσσες, να
έχουν σταθεί μπροστά στο θρόνο και μπροστά
στο Αρνίο, ντυμένους με στολές λευκές και με
φοίνικες στα χέρια τους.
7-10 Και κράζουν με φωνή μεγάλη, λέγοντας. Η
σωτηρία μας ανήκει στο Θεό μας που κάθεται
πάνω στο θρόνο, και στο Αρνίο.
7-11 Και όλοι οι άγγελοι είχαν σταθεί κυκλικά
γύρω από το θρόνο και τους πρεσβυτέρους και
τα τέσσερα ζωντανά όντα, και έπεσαν μπροστά
στο θρόνο με τα πρόσωπά τους και
προσκύνησαν το Θεό, 7-12 λέγοντας. Αμήν· η ευλογία και η δόξα και η
σοφίακαι η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμη
και η ισχύς ανήκουν στο Θεό μας στους αιώνες
των αιώνων· αμήν.
7-13 Και αποκρίθηκε ένας από τους
πρεσβυτέρους, λέγοντάς μου. Αυτοί οι ντυμένοι
με τις στολές τις λευκές, ποιοι είναι και από πού
ήρθαν;
7-14 Και είπα σ’ αυτόν. Κύριέ μου, εσύ ξέρεις.
Και μου είπε. Αυτοί είναι που έρχονται από τη
θλίψη τη μεγάλη, και έπλυναν τις στολές τους και
τις λεύκαναν μέσα στο αίμα του Αρνίου.
7-15 Γι’ αυτό είναι μπροστά στο θρόνο του Θεού
και τον λατρεύουν ημέρα και νύχτα μέσα στο ναό
του, και αυτός που κάθεται πάνω στο θρόνο θ’
απλώσει τη σκηνή του πάνω τους.
7-16 ∆ε θα πεινάσουν πια, ούτε πλέον θα
διψάσουν, ούτε θα πέσει πάνω τους ο ήλιος ούτε
οιοδήποτε καύμα.
7-17 Γιατί το Αρνίο που βρίσκεται καταμεσής του
θρόνου θα τους ποιμάνει και θα τους οδηγήσει
σε πηγές με νερά ζωής· και θα εξαλείψει ο Θεός
κάθε δάκρυ από τους οφθαλμούς τους .

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η

(Η έβδομη σφραγίδα και το χρυσό θυμιατήρι)

Και όταν άνοιξε τη σφραγίδα την έβδομη, έγινε
σιγή στον Ουρανό περίπου μισή ώρα.
8-2 Και είδα τους επτά αγγέλους που είχαν
σταθεί μπροστά στο Θεό, και τους δόθηκαν επτά
σάλπιγγες.
8-3 Και άλλος άγγελος ήρθε και στάθηκε δίπλα
στο θυσιαστήριο, έχοντας θυμιατό χρυσό, και του
δόθηκαν θυμιάματα πολλά, για να τα προσφέρει
με τις προσευχές των Αγίων Πάντων πάνω στο
θυσιαστήριο το χρυσό που είναι μπροστά στο
θρόνο.
8-4 Και ανέβηκε ο καπνός των θυμιαμάτων με τις
προσευχές των αγίων από το χέρι του αγγέλου
μπροστά στο Θεό.
8-5 Και έλαβε ο άγγελος το θυμιατήρι και το
γέμισε από τη φωτιά του (ουρανίου)
θυσιαστηρίου και την έριξε στη γη. Και έγιναν
βροντές και φωνές και αστραπές και σεισμός.

(Οι επτά σάλπιγγες)

8-6 Και οι επτά άγγελοι, που έχουν τις επτά
σάλπιγγες, ετοιμάστηκαν για να σαλπίσουν. 8-7 Και ο πρώτος σάλπισε, και έγινε χαλάζι και
φωτιά ανακατεμένα με αίμα και ρίχτηκαν στη γη.
Και το ένα τρίτο της γης κατακάηκε και το ένα
τρίτο των δέντρων κατακάηκε και κάθε χλωρό
χορτάρι κατακάηκε.
8-8 Και ο δεύτερος άγγελος σάλπισε, και σαν
όρος μεγάλο που καίγεται με φωτιά ρίχτηκε στη
θάλασσα. Και έγινε το ένα τρίτο της θάλασσας
αίμα,
8-9 και πέθανε το ένα τρίτο από τα κτίσματα
(δημιουργήματα του Θεού) που είναι μέσα στη
θάλασσα, τα οποία έχουν ψυχές, και το ένα τρίτο
των πλοίων καταστράφηκε.
8-10 Και ο τρίτος άγγελος σάλπισε: και έπεσε
από τον ουρανό ένας αστέρας μεγάλος που
καίγεται σαν λαμπάδα και έπεσε πάνω στο ένα
τρίτο των ποταμών και πάνω στις πηγές των
νερών.
8-11 Και το όνομα του αστέρα λέγεται ο Άψινθος
(όπως και το φυτό με την κατάπικρη γεύση, την
αψινθιά). Και έγινε το ένα τρίτο των νερών σαν
άψινθος και πολλοί από τους ανθρώπους
πέθαναν από τα νερά, γιατί πικράθηκαν.
8-12 Και ο τέταρτος άγγελος σάλπισε. Και
χτυπήθηκε το ένα τρίτο του ήλιου και το ένα τρίτο
της σελήνης και το ένα τρίτο των αστεριών, για
να σκοτεινιάσει το ένα τρίτο από αυτά, και η
ημέρα να μη φωτίσει κατά το ένα τρίτο της και η
νύχτα παρόμοια.
8-13 Και είδα, και άκουσα έναν αετό να πετάει
μεσούρανα, λέγοντας με φωνή μεγάλη. Ουαί
(αλοίμονο), ουαί, ουαί σ’ αυτούς που κατοικούν
πάνω στη γη από τις υπόλοιπες φωνές της
σάλπιγγας των τριών αγγέλων που πρόκειται να
σαλπίσουν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Θ

9-1 Και ο πέμπτος άγγελος σάλπισε. Και είδα
αστέρα να έχει πέσει από τον ουρανό στη γη,
και του δόθηκε το κλειδί του πηγαδιού της
αβύσσου (του χωρίς βυθού χάους).
9-2 Και άνοιξε το πηγάδι της αβύσσου και
ανέβηκε καπνός από το πηγάδι σαν καπνός από
καμίνι που καίει με (μεγάλη) φωτιά, και
σκοτείνιασε ο ήλιος και ο αέρας από τον καπνό
του πηγαδιού.
9-3 Και από τον καπνό βγήκαν ακρίδες στη γη,
και τους δόθηκε εξουσία σαν αυτήν που έχουν οι
σκορπιοί της γης.
9-4 Και τους ειπώθηκε να μη βλάψουν το
χορτάρι της γης, ούτε κανένα φυτό χλωρό, ούτε κανένα δέντρο, παρά μόνο τους ανθρώπους που
δεν έχουν τη σφραγίδα του Θεού πάνω στα
μέτωπά τους.
9-5 Και τους δόθηκε εντολή να μην τους
σκοτώσουν, αλλά να βασανιστούν πέντε μήνες·
και ο βασανισμός τους είναι σαν βασανισμός
σκορπιού όταν πληγώσει άνθρωπο.
9-6 Και κατά τις ημέρες εκείνες θα ζητήσουν οι
άνθρωποι το θάνατο, αλλά δεν θα τον βρουν, και
θα επιθυμήσουν να πεθάνουν (για να
γλυτώσουν), αλλά θα φεύγει ο θάνατος από
αυτούς.
9-7 Και τα ομοιώματα των ακρίδων είναι όμοια με
ίππους που είναι έτοιμοι για πόλεμο, και πάνω
στα κεφάλια τους είναι σαν στέφανοι όμοιοι με
χρυσό, και τα πρόσωπά τους σαν πρόσωπα
ανθρώπων.
9-8 Και είχαν τρίχες σαν τρίχες γυναικών, και τα
δόντια τους ήταν σαν των λιονταριών.
9-9 Και είχαν θώρακες (προστατευτική κάλυψη)
σαν θώρακες σιδερένιους, και ο θόρυβος των
πτερύγων τους σαν θόρυβος αρμάτων με ίππους
πολλούς που τρέχουν σε πόλεμο.
9-10 Και έχουν ουρές όμοιες με σκορπιούς και
κεντριά, και με τις ουρές τους έχουν τη δύναμη
να βλάψουν τους ανθρώπους πέντε μήνες.
9-11 Έχουν πάνω τους βασιλιά τον άγγελο της
αβύσσου· το όνομά του Εβραϊκά είναι Αβαδδών,
στην δε Ελληνική έχει όνομα Απολλύων.
9-12 Το ουαί, (αλοίμονο), το ένα πέρασε· ιδού,
έρχονται ακόμα δύο ουαί κατόπιν.
9-13 Και ο έκτος άγγελος σάλπισε. Και άκουσα
μία φωνή από τα τέσσερα κέρατα του
θυσιαστηρίου του χρυσού, που είναι μπροστά
στο Θεό,
9-14 να λέει στον έκτο άγγελο που έχει τη
σάλπιγγα. Λύσε τους τέσσερις αγγέλους τους
δεμένους πάνω στον ποταμό το μεγάλο, τον
Ευφράτη.
9-15 Και λύθηκαν οι τέσσερις άγγελοι, οι
προετοιμασμένοι γι’ αυτήν την ώρα και ημέρα και
μήνα και χρονιά, για να σκοτώσουν το ένα τρίτο
των ανθρώπων.
9-16 Και ο αριθμός των στρατευμάτων του
ιππικού είναι διακόσια εκατομμύρια
(2x10.000x10.000), άκουσα τον αριθμό τους. 9-17 Και μ’ αυτό τον τρόπο είδα τους ίππους
στην όραση και αυτούς που κάθονται πάνω τους:
Να έχουν θώρακες πύρινους (κόκινους) και
υακίνθινους (γαλάζιους) και θειαφένιους
(κιτρινωπούς)· και τα κεφάλια των ίππων σαν
κεφάλια λιονταριών, και από τα στόματά τους
βγαίνει φωτιά και καπνός και θειάφι.
9-18 Από τις τρεις τούτες πληγές σκοτώθηκαν το
ένα τρίτο των ανθρώπων, δηλαδή από τη φωτιά
και τον καπνό και το θειάφι που βγαίνει από τα
στόματά τους.
9-19 Γιατί η δύναμη των ίππων είναι στο στόμα
τους και στις ουρές τους· γιατί οι ουρές τους είναι
όμοιες με φίδια που έχουν κεφάλια και με αυτές
βλάπτουν.
9-20 Και οι υπόλοιποι από τους ανθρώπους,
που δεν σκοτώθηκαν με τις πληγές αυτές, δεν
μετάνοιωσαν (για να μεταστραφούν) από τα έργα
των χεριών τους, ώστε να μην προσκυνήσουν τα
δαιμόνια, και τα είδωλα τα χρυσά, και τα αργυρά,
και τα χάλκινα, και τα λίθινα, και τα ξύλινα, που
ούτε να βλέπουν μπορούν, ούτε να ακούνε, ούτε
να περπατούν.
9-21 Και δε μετάνοιωσαν από τους φόνους που
έκαναν, ούτε από τις μαγείες τους, ούτε από την
πορνεία τους, ούτε από τις κλεψιές τους .

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι

(Ο ισχυρός άγγελος, και το μικρό βιβλίο)

Και είδα άλλο άγγελο, ισχυρό, να κατεβαίνει από
τον ουρανό, ντυμένο με νεφέλη, και το ουράνιο
τόξο πάνω στο κεφάλι του, και το πρόσωπό του
σαν τον ήλιο, και τα πόδια του σαν πύρινοι
στύλοι,
10-2 και έχει στο χέρι του ένα βιβλίο ανοιγμένο.
Και έθεσε το πόδι του το δεξί πάνω στη θάλασσα
και το αριστερό πάνω στη γη,
10-3 και έκραξε με φωνή μεγάλη όπως ακριβώς
βρυχιέται το λιοντάρι. Και όταν έκραξε, λαλήσανε
οι επτά βροντές τις δικές τους φωνές.
10-4 Και όταν λαλήσανε οι επτά βροντές,
επρόκειτο να γράφω. Αλλά άκουσα φωνή από
τον ουρανό να λέει. Σφράγισε αυτά που
λαλήσανε οι επτά βροντές και μην τα γράψεις.
10-5 Και ο άγγελος, που είδα να στέκεται πάνω
στη θάλασσα και πάνω στη γη, σήκωσε το χέρι
του το δεξί στον ουρανό 10-6 και ορκίστηκε σ’ Αυτόν που ζει στους
αιώνες των αιώνων, ο οποίος έχτισε τον ουρανό
και όσα υπάρχουν σ’ αυτόν, και τη γη και όσα
υπάρχουν σ’ αυτήν, και τη θάλασσα και όσα
υπάρχουν σ’ αυτήν, ότι χρονος πια δεν υπάρχει.
10-7 Αλλά στις ημέρες της φωνής του έβδομου
αγγέλου, όταν μέλλει να σαλπίζει, τότε
επιτελέστηκε το μυστήριο του Θεού, καθώς
ευαγγέλισε (χαροποιά προανάγγειλε) στους
δικούς του δούλους, τους προφήτες.
10-8 Και η φωνή που άκουσα από τον ουρανό
πάλι μιλά μαζί μου και λέει. Πήγαινε, λάβε το
μικρό βιβλίο το ανοιγμένο στο χέρι του αγγέλου
που στέκεται πάνω στη θάλασσα και πάνω στη
γη.
10-9 Και πήγα προς τον άγγελο, λέγοντάς του να
μου δώσει το βιβλίο το μικρό. Και μου λέει. Λάβε
και κατάφαγέ το· και θα σου πικράνει την κοιλιά,
αλλά στο στόμα σου θα είναι γλυκό σαν μέλι.
10-10 Και έλαβα το βιβλίο από το χέρι του
αγγέλου και το κατάφαγα και ήταν στο στόμα μου
σαν μέλι γλυκό· αλλά όταν το έφαγα, πικράθηκε
η κοιλιά μου.
10-11 Και μου λένε. Πρέπει πάλι να προφητέψεις
σε λαούς και σε έθνη και σε γλώσσες και σε
βασιλιάδες πολλούς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ

(Οι δυο μάρτυρες)

Και μου δόθηκε καλάμι (μετρήματος) όμοιο με
ραβδί, λέγοντάς μου. Σήκω και μέτρησε το ναό
του Θεού και το θυσιαστήριο και εκείνους που
προσκυνούν μέσα σ’ αυτόν.
11-2 Αλλά την αυλή την εξωτερική του ναού,
βγάλ’ την έξω από το μέτρημα και μην την
μετρήσεις, γιατί δόθηκε στα έθνη, και την πόλη
την Αγία θα πατήσουν σαράντα δύο μήνες.
11-3 Και θα δώσω στους δύο μάρτυρές μου και
θα προφητέψουν χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες
ντυμένοι με σάκους.
11-4 Αυτοί είναι οι δύο ελιές (του προφ. Ζαχαρία,
δ΄3) και οι δύο λυχνίες που στέκονται μπροστά
στον Κύριο της γης.
11-5 Και αν κάποιος θέλει να τους βλάψει, φωτιά
βγαίνει από το στόμα τους και κατατρώει τους
εχθρούς τους. Και αν κάποιος θελήσει να τους
βλάψει, με τον ίδιο τρόπο πρέπει αυτός να
σκοτωθεί.
11-6 Αυτοί έχουν την εξουσία να κλείσουν τον
ουρανό, για να μην πέφτει βροχή κατά τις ημέρες
της προφητείας τους. Και έχουν εξουσία πάνω στα νερά να τα μετατρέπουν σε αίμα και να
χτυπήσουν τη γη με κάθε πληγή όσες φορές κι
αν θελήσουν.
11-7 Και όταν επιτελέσουν τη μαρτυρία τους, το
θηρίο που ανεβαίνει από την άβυσσο θα κάνει με
αυτούς πόλεμο και θα τους νικήσει (στο υλικό
πεδίο, γιατί οι άνθρωποι δεν θα υπακούσουν
στους προφήτες και θα αναδείξουν παγκόσμιο
άρχοντα το θηρίο, δηλ. τον Αντίχριστο) και θα
τους σκοτώσει.
11-8 Και το πτώμα τους θα κείτεται στην πλατεία
της πόλης της μεγάλης, που καλείται πνευματικά
Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριός τους
σταυρώθηκε.
11-9 Και βλέπουν (οι άνθρωποι) από τους λαούς
και φυλές και γλώσσες και έθνη το πτώμα τους
τρεισήμισι ημέρες, και δεν θα αφήνουν τα
πτώματά τους να τεθούν σε μνήμα.
11-10 Και όσοι κατοικούν πάνω στη γη χαίρονται
γι’ αυτούς, και ευχαριστιούνται, και δώρα θα
στείλουν ο ένας στον άλλο, γιατί αυτοί οι δύο
προφήτες βασάνισαν (με το ελεγκτικό τους
κήρυγμα και τα θαύματα που προκαλούσαν
φόβο) όσους κατοικούν πάνω στη γη.
11-11 Και μετά τις τρεισήμισι ημέρες, πνεύμα
ζωής από το Θεό εισήλθε μέσα τους, και
στάθηκαν πάνω στα πόδια τους, και μεγάλος
φόβος έπεσε πάνω σ’ αυτούς που τους έβλεπαν.
11-12 Και άκουσα φωνή μεγάλη από τον ουρανό
να τους λέει. Ανεβείτε εδώ. Και ανέβηκαν στον
ουρανό μέσα στη νεφέλη, και τους είδαν οι
εχθροί τους.
11-13 Και εκείνη την ημέρα έγινε μεγάλος
σεισμός, και έπεσε το ένα δέκατο της πόλης, και
σκοτώθηκαν κατά το σεισμό επτά χιλιάδες
άνθρωποι, και οι λοιποί (επειδή) γέμισαν από
φόβο, τότε έδωσαν δόξα στο Θεό του ουρανού.
11-14 Το ουαί (αλοίμονο) το δεύτερο πέρασε·
ιδού, το ουαί το τρίτο έρχεται γρήγορα.

(Η έβδομη σάλπιγγα)

11-15 Και ο έβδομος άγγελος σάλπισε· και
έγιναν φωνές μεγάλες στον ουρανό που έλεγαν.
Η βασιλεία του κόσμου έγινε του Κυρίου μας και
του Χριστού του, και θα βασιλέψει στους αιώνες
των αιώνων.
11-16 Και οι είκοσι τέσσερις πρεσβύτεροι που
κάθονται μπροστά στο Θεό, πάνω στους
θρόνους τους, έπεσαν με τα πρόσωπά τους και
προσκύνησαν το Θεό, 11-17 λέγοντας. Σε ευχαριστούμε, Κύριε, ο Θεός
ο Παντοκράτορας, που (πάντοτε) υπάρχεις και
που (πάντοτε) υπήρχες, και που έρχεσαι
(πάντα). γιατί έλαβες τη δύναμή σου τη μεγάλη
και εβασίλευσες.
11-18 Και τα έθνη οργίστηκαν, αλλά ήρθε (με τη
σειρά της) η οργή σου, και ο καιρός των εθνών
για να κριθούν, και για να δώσεις το μισθό στους
δούλους σου τους προφήτες και στους αγίους
που φοβούνται το όνομά σου, τους μικρούς και
τους μεγάλους, και για να καταστρέψεις εκείνους
που καταστρέφουν τη γη.
11-19 Και ανοίχτηκε ο ναός του Θεού που είναι
στον ουρανό και φάνηκε η κιβωτός της διαθήκης
του Κυρίου μέσα στο ναό του. Και έγιναν
αστραπές και φωνές και βροντές και σεισμός και
χαλάζι μεγάλο .

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΒ

(Ουράνια σημεία: η γυναίκα και ο δράκοντας)

Και σημείο μεγάλο φάνηκε στον ουρανό: γυναίκα
με περίβλημα τον ήλιο, και η σελήνη κάτω από
τα πόδια της, και πάνω στο κεφάλι της ένας
στέφανος από δώδεκα αστέρες.
12-2 Και έχοντας παιδί στην κοιλιά έκραζε από
τους πόνους και βασανιζόταν να γεννήσει.
12-3 Και φάνηκε άλλο σημείο στον ουρανό, και
ιδού δράκοντας (όφις) μεγάλος, κόκκινος, που
έχει επτά κεφάλια και δέκα κέρατα, και πάνω στα
κεφάλια του επτά διαδήματα.
12-4 Και η ουρά του σέρνει το ένα τρίτο των
αστέρων του ουρανού και τους έριξε στη γη. Και
ο δράκοντας στάθηκε μπροστά στη γυναίκα, που
μέλλει να γεννήσει, για να καταφάει το τέκνο της
όταν το γεννήσει.
12-5 Και γέννησε γιο αρσενικό (δηλ. με την
αληθινή αρρενωπότητα, αυτήν του Πνεύματος
του Θεού), ο οποίος μέλλει να ποιμαίνει όλα τα
έθνη με ράβδο σιδερένια. Και αρπάχτηκε το
τέκνο της προς το Θεό και προς το θρόνο του.
12-6 Και τότε η γυναίκα έφυγε στην έρημο όπου
έχει εκεί τόπο ετοιμασμένο από το Θεό, για να
την τρέφουν εκεί χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες.
12-7 Και έγινε πόλεμος στον ουρανό, ο Μιχαήλ
και οι άγγελοί του ήρθαν να πολεμήσουν με το
δράκο. Και ο δράκος πολέμησε και οι άγγελοί
του.
12-8 Αλλά δεν υπερίσχυσε, ούτε βρέθηκε τόπος
γι’ αυτόν πια στον ουρανό. 12-9 Και ρίχτηκε ο δράκοντας, ο όφις ο μεγάλος
ο αρχαίος, που απόκαλείται διάβολος και ο
Σατανάς, αυτός που πλανά την οικουμένη όλη,
ρίχτηκε στη γη και οι άγγελοί του ρίχτηκαν μαζί
του.
12-10 Και άκουσα φωνή μεγάλη στον ουρανό να
λέει. Τώρα έγινε η σωτηρία και η δύναμη και η
βασιλεία του Θεού μας και η εξουσία του Χριστού
του, γιατί ρίχτηκε ο κατήγορος των αδελφών μας,
που τους κατηγορεί μπροστά στο Θεό μας ημέρα
και νύχτα.
12-11 Και αυτοί τον νίκησαν χάρη στο αίμα του
Αρνίου και χάρη στο λόγο της μαρτυρίας τους,
και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι το
θάνατο.
12-12 Γι’ αυτό ας ευφραίνεστε Ουρανοί και όσοι
σ’ αυτούς κατασκηνώνετε. Αλοίμονο στη γη και
τη θάλασσα, γιατί κατέβηκε ο ∆ιάβολος προς
εσάς έχοντας θυμό μεγάλο, επειδή ξέρει ότι λίγο
καιρό έχει.
12-13 Και όταν είδε ο δράκος ότι ρίχτηκε στη γη,
καταδίωξε τη γυναίκα που γέννησε το αρσενικό
παιδί.
12-14 Και δόθηκαν στη γυναίκα οι δυο φτερούγες
του αετού του μεγάλου, για να πετά στην έρημο,
στον τόπο της, για να τρέφεται εκεί έναν καιρό
και δύο καιρούς και μισό καιρό, μακριά από το
πρόσωπο του φιδιού.
12-15 Και έβγαλε ο όφις από το στόμα του πίσω
από τη γυναίκα, νερό σαν ποταμό, για να την
κάνει να παρασυρθεί από τον ποταμό.
12-16 Αλλά βοήθησε η γη τη γυναίκα, και άνοιξε
η γη το στόμα της και κατάπιε τον ποταμό που
έβγαλε ο δράκος από το στόμα του.
12-17 Και τότε οργίστηκε ο δράκοντας κατά της
γυναίκας και έφυγε, για να κάνει πόλεμο με τους
υπόλοιπους απογόνους της, που τηρούν τις
εντολές του Θεού και που έχουν τη μαρτυρία του
Ιησού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΓ

(Τα δύο θηρία, Αντίχριστος & Ψευδοπροφήτης)

(Ο Αντίχριστος)

Και στάθηκα πάνω στην άμμο της θάλασσας. Και
είδα από τη θάλασσα θηρίο να ανεβαίνει,
έχοντας δέκα κέρατα και επτά κεφάλια, και πάνω
στα κέρατά του δέκα διαδήματα και πάνω στα
κεφάλια του βλάσφημα ονόματα.
13-2 Και το θηρίο που είδα ήταν όμοιο με
λεοπάρδαλη και τα πόδια του σαν αρκούδας και
το στόμα του σαν στόμα λιονταριού. Και του έδωσε ο δράκοντας (δηλ. ο Σατανάς) τη δύναμή
του και το θρόνο του και εξουσία μεγάλη.
13-3 Και ένα από τα κεφάλια του ήταν σαν
σφαγμένο για θάνατο, αλλά η θανάσιμη πληγή
του θεραπεύτηκε. Και (τότε) θαύμασε όλη η γη
και ακολούθησε πίσω από το θηρίο, και
13-4 προσκύνησαν το δράκοντα (Σατανά), που
έδωσε την εξουσία στο θηρίο (Αντίχριστο), και
προσκύνησαν το θηρίο, λέγοντας. Ποιος είναι
όμοιος με το θηρίο (Αντίχριστο), και ποιος
μπορεί να πολεμήσει με αυτόν;
13-5 Και του δόθηκε (κατά παραχώρηση,
υπερήφανο) στόμα να λαλεί μεγάλα
(μεγαλοποιώντας τον εαυτό του) και βλασφημία
(καταφρονώντας τον αληθινό Θεό), και του
δόθηκε εξουσία να πολεμήσει (την Εκκλησία)
σαράντα δύο μήνες.
13-6 Και άνοιξε το στόμα του σε βλασφήμια κατά
του Θεού, για να βλασφημήσει το όνομά του και
τη σκηνή του, αυτούς (δηλ. τους αγίους,
αγγέλους και ανθρώπους) που κατασκηνώνουν
στον ουρανό.
13-7 Και του δόθηκε (άδεια) να κάνει πόλεμο με
τους αγίους και να τους νικήσει (στο υλικό πεδίο,
δηλ. με παραπλανητικά μέσα να αποσπάσει την
υποστήριξη του κόσμου προς το πρόσωπό του,
παρά την εναντίον του διδασκαλεία των δύο
προφητών). Και του δόθηκε εξουσία πάνω σε
κάθε φυλή και λαό και γλώσσα και έθνος.
13-8 Και θα τόν προσκυνήσουν όλοι όσοι
κατοικούν πάνω στη γη, των οποίων δεν έχει
γραφτεί το όνομά των στο βιβλίο της ζωής του
Αρνίου του σφαγμένου (σύμφωνα με τη θεία
βούληση) από την αρχή της δημιουργίας του
κόσμου. 13-9 Αν κάποιος έχει αυτί ας ακούσει
13-10 Αν κάποιος οδηγεί άλλους σε αιχμαλωσία,
σε αιχμαλωσία (και ο ίδιος) πηγαίνει· αν κάποιος
με μαχαίρι σκοτώνει, αυτός πρέπει (σύμφωνα με
το νόμο του Θεού) με μαχαίρι να σκοτωθεί. Εδώ
είναι (που γίνεται φανερή) η υπομονή και η πίστη
των αγίων.

(Ο Ψευδοπροφήτης)

13-11 Και είδα άλλο θηρίο να ανεβαίνει από τη
γη, και είχε δύο κέρατα όμοια με Αρνίο, αλλά
μιλούσε σαν δράκος (Σατανικά λόγια).
13-12 Και όλη την εξουσία του πρώτου θηρίου
(Αντιχρίστου) την ενεργεί μπροστά του. Και κάνει
τη γη και όσους κατοικούν σ’ αυτή να
προσκυνήσουν το θηρίο το πρώτο, του οποίου
θεραπεύτηκε η θανάσιμη πληγή του. 13-13 Και κάνει θαυματουργικά σημεία μεγάλα,
ώστε και φωτιά κάνει να κατεβαίνει στη γη από
τον ουρανό μπροστά στους ανθρώπους.
13-14 Και παραπλανά αυτούς που κατοικούν
πάνω στη γη, εξαιτίας των θαυματουργικών
σημείων που του δόθηκε να κάνει μπροστά στο
θηρίο, λέγοντας σ’ αυτούς που κατοικούν πάνω
στη γη να κάνουν εικόνα στο θηρίο (Αντίχριστο),
ο οποίος είχε την πληγή της μάχαιρας και έζησε.
13-15 Και του δόθηκε να δώσει πνεύμα στην
εικόνα του θηρίου, ώστε και να λαλήσει η εικόνα
του θηρίου και θα πράξει έτσι, ώστε όσοι δεν θα
προσκυνήσουν την εικόνα του θηρίου, να
φονευθούν.

(Το χάραγμα)

13-16 Και υποχρεώνει όλους, τους μικρούς και
τους μεγάλους, και τους πλούσιους και τους
φτωχούς, και τους ελεύθερους και τους δούλους,
να δώσουν σ’ αυτούς χάραγμα πάνω στο χέρι
τους το δεξί ή πάνω στα μέτωπά τους.
13-17 Και να μη μπορεί κανείς να αγοράσει ή να
πουλήσει παρά μόνο όποιος έχει το χάραγμα,
(που θα αναγράφει) το όνομα του θηρίου ή τον
αριθμό του ονόματός του.
13-18 Εδώ είναι η σοφία. Όποιος έχει νου ας
λογαριάσει από τα ψηφία του (διότι στην
Ελληνική τα γράμματα του αλφαβήτου
αντιστοιχούν σε αριθμούς), τον αριθμό του
θηρίου, γιατί είναι αριθμός ανθρώπου (διότι
άνθρωπος θα είναι ο Αντίχριστος)· και ο αριθμός
του είναι εξακόσια εξήντα έξι (666).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι∆

(Η ωδή των 144.000)

Και είδα, και να! Το Αρνίο να έχει σταθεί πάνω
στο όρος Σιών, και μαζί του εκατόν σαράντα
τέσσερις χιλιάδες να έχουν το όνομά του και το
όνομα του Πατέρα του γραμμένο πάνω στα
μέτωπά τους.
14-2 Και άκουσα φωνή από τον ουρανό σαν βοή
νερών πολλών και σαν φωνή βροντής μεγάλης,
και η φωνή που άκουσα ήταν όπως κιθαριστών
που παίζουν με τις κιθάρες τους.
14-3 Και τραγουδούν ωδή καινούργια μπροστά
στο θρόνο και μπροστά στα τέσσερα γεμάτα ζωή
όντα, και στους πρεσβυτέρους. Και κανείς δεν
μπορούσε να μάθει την ωδή παρά μόνο οι
εκατόν σαράντα τέσσερεις χιλιάδες, οι
αγορασμένοι από τη γη. 14-4 Αυτοί είναι που δεν μολύνθηκαν με
γυναίκες, γιατί είναι παρθένοι· αυτοί είναι που
ακολουθούν το Αρνίο όπου κι αν πηγαίνει. Αυτοί
αγοράστηκαν από τους ανθρώπους, απαρχή για
το Θεό και το Αρνίο,
14-5 και στο στόμα τους δε βρέθηκε ψέμα· είναι
δηλ. άμωμοι.

(Τα μηνύματα των τριών αγγέλων)

14-6 Και είδα άλλο άγγελο να πετά μεσούρανα,
έχοντας ευαγγέλιο αιώνιο, για να ευαγγελίσει
όσους κάθονται πάνω στη γη και σε κάθε έθνος
και φυλή και γλώσσα και λαό,
14-7 λέγοντας με φωνή μεγάλη. Φοβηθείτε το
Θεό και δώστε σ’ αυτόν δόξα, γιατί ήρθε η ώρα
της κρίσης του, και προσκυνήστε αυτόν που
έκανε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και
πηγές με νερά.
14-8 Και άλλος άγγελος, δεύτερος, ακολούθησε
λέγοντας. Έπεσε, έπεσε η Βαβυλώνα η μεγάλη,
που από το κρασί του θυμού της πορνείας της
έχει ποτίσει όλα τα έθνη.
14-9 Και άλλος άγγελος, τρίτος, τους
ακολούθησε λέγοντας με φωνή μεγάλη. Αν
κάποιος προσκυνεί το θηρίο και την εικόνα του,
και λαβαίνει το χάραγμα πάνω στο μέτωπό του ή
πάνω στο χέρι του,
14-10 και αυτός θα πιει από το κρασί του θυμού
του Θεού που είναι παρασκευασμένο ανέρωτο
μέσα στο ποτήρι της οργής του και θα βασανιστεί
με φωτιά και θειάφι μπροστά στους αγίους
αγγέλους και μπροστά στο Αρνίο.
14-11 Και ο καπνός του βασανισμού τους
ανεβαίνει στους αιώνες των αιώνων, και δεν
έχουν ανάπαυση ημέρα και νύχτα όσοι
προσκυνούν το θηρίο και την εικόνα του, και αν
κάποιος λαβαίνει το χάραγμα του ονόματός του.
14-12 Εδώ (θα φανεί) η υπομονή των αγίων,
εκείνων που τηρούν τις εντολές του Θεού και την
πίστη προς τον Ιησού.
14-13 Και άκουσα φωνή από τον ουρανό να λέει.
Γράψε. Μακάριοι οι νεκροί, που πεθαίνουν από
τώρα, (αφού έζησαν) αρεστά στον Κύριο. Ναι,
λέει το Πνεύμα, για να αναπαυτούν από τους
κόπους τους, γιατί τα έργα τους ακολουθούν μαζί
τους.

(Ο θερισμός και ο τρύγος της γης)

14-14 Και είδα, και ιδού σύννεφο λευκό και πάνω
στο σύννεφο καθισμένος όμοιος με Υιό
Ανθρώπου, έχοντας πάνω στο κεφάλι του
στεφάνι χρυσό και στο χέρι του δρεπάνι κοφτερό.
14-15 Και άλλος άγγελος βγήκε από το ναό,
κράζοντας με φωνή μεγάλη σ’ αυτόν που κάθεται
πάνω στο σύννεφο. Στείλε το δρεπάνι σου και
θέρισε, γιατί ήρθε η ώρα να θερίσεις, επειδή
ξεράθηκε ο καρπός για το θερισμό της γης.
14-16 Και αυτός που κάθεται πάνω στο σύννεφο
έβαλε το δρεπάνι του πάνω στη γη, και
θερίστηκε η γη.
14-17 Και άλλος άγγελος βγήκε από το ναό που
είναι στον ουρανό, έχοντας και αυτός δρεπάνι
κοφτερό.
14-18 Και άλλος άγγελος βγήκε από το
θυσιαστήριο, έχοντας εξουσία πάνω στη φωτιά,
και φώναξε με φωνή μεγάλη σ’ αυτόν που έχει το
δρεπάνι το κοφτερό, λέγοντας. Στείλε το δρεπάνι
σου το κοφτερό και τρύγησε τα σταφύλια (του
φυτού) της αμπέλου της γης (επομένως κάθε
κλήματος των αμπελώνων της γης), γιατί
ωρίμασαν τα σταφύλια της γης.
14-19 Και έβαλε ο άγγελος το δρεπάνι του στη
γη, και τρύγησε την άμπελο, (δηλ. όλα τα
αμπέλια) της γης και έριξε τα σταφύλια της στο
πατητήρι του θυμού του Θεού, το μεγάλο.
14-20 Και πατήθηκε το πατητήρι έξω από την
πόλη, και βγήκε αίμα από το πατητήρι (που
έφτανε) μέχρι τα χαλινάρια των ίππων σε
απόσταση χιλίων εξακοσίων σταδίων (δηλ.
περίπου τριακοσίων χιλιομέτρων)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΕ

(Οι άγγελοι με τις επτά έσχατες πληγές)

Και είδα άλλο σημείο στον ουρανό, μεγάλο και
θαυμαστό. Επτά αγγέλους να έχουν επτά
πληγές, τις έσχατες, γιατί με αυτές συντελέσθηκε
ο θυμός του Θεού.
15-2 Και είδα κάτι σαν θάλασσα γυάλινη
ανακατεμένη με φωτιά, και εκείνους που νικούν
από τον αγώνα με το θηρίο (Αντίχριστο), και την
εικόνα του και τον αριθμό του ονόματός του, να
έχουν σταθεί πάνω στη θάλασσα τη γυάλινη,
έχοντας τις κιθάρες του Θεού.
15-3 Και ψάλλουν την ωδή του Μωυσή, του
δούλου του Θεού, και την ωδή του Αρνίου
λέγοντας. Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου,
Κύριε Θεέ, ο Παντοκράτορας. ∆ίκαιοι και
αληθινοί οι δρόμοι σου, βασιλιά των εθνών. 15-4 Ποιος δε θα φοβηθεί, Κύριε, και δε θα
δοξάσει το όνομά σου; Επειδή είσαι ο μόνος
όσιος· επειδή όλα τα έθνη θα έρθουν και θα
προσκυνήσουν μπροστά σου, επειδή τα δίκαιά
σου φανερώθηκαν.
15-5 Και μετά από αυτά είδα, και ανοίχτηκε ο
ναός της σκηνής του μαρτυρίου στον ουρανό
15-6 και βγήκαν από το ναό οι επτά άγγελοι που
έχουν τις επτά πληγές, ντυμένοι με καθαρό λινό
λαμπρό και περιζωσμένοι γύρω από τα στήθη με
ζώνες χρυσές.

(Οι επτά φιάλες του θυμού του Θεού,
με τις πληγές)

15-7 Και ένα από τα τέσσερα γεμάτα ζωή όντα
έδωσε στους επτά αγγέλους επτά φιάλες
(μπουκάλες) χρυσές, γεμάτες από το θυμό του
Θεού που ζει στους αιώνες των αιώνων.
15-8 Και γέμισε ο ναός καπνό από τη δόξα του
Θεού και από τη δύναμή του,
15-9 και κανείς δεν μπορούσε να μπει στο ναό,
μέχρι να συντελεσθούν οι επτά πληγές των επτά
αγγέλων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΣΤ

Και άκουσα μεγάλη φωνή από το ναό να λέει
στους επτά αγγέλους. Πηγαίνετε και ξεχύνετε τις
επτά φιάλες, του θυμού του Θεού στη γη.
16-2 Και έφυγε ο πρώτος και έχυσε τη φιάλη του
στη γη. Και έγινε έλκος κακό και οδυνηρό επάνω
στους ανθρώπους που έχουν το χάραγμα του
θηρίου και που προσκυνούν την εικόνα του.
16-3 Και ο δεύτερος έχυσε τη φιάλη του στη
θάλασσα. Και έγινε αίμα σαν νεκρού, και κάθε
ζωντανή ψυχή πέθανε, όσα είναι μέσα στη
θάλασσα.
16-4 Και ο τρίτος έχυσε τη φιάλη του στους
ποταμούς και στις πηγές των νερών. Και έγινε
αίμα (δηλ. νεκρώθηκε κάθε ζωή μέσα σ’ αυτά,
και έγιναν άχρηστα και επικίνδυνα).
16-5 Και άκουσα τον άγγελο των νερών να λέει.
∆ίκαιος είσαι, ο μόνος κυριολεκτικά Υπάρχων,
εσύ που και πάντοτε υπήρχες, ο όσιος, γιατί
έκανες γι’ αυτά (τα νερά) αυτή τη κρίση.
16-6 γιατί αίμα αγίων και προφητών έχυσαν, και
αίμα τους έδωσες να πιουν· είναι άξιοι.
16-7 Και άκουσα από το θυσιαστήριο να λέγεται.
Ναι, Κύριε, ο Θεός Παντοκράτορας· αληθινές και
δίκαιες οι κρίσεις σου. 16-8 Και ο τέταρτος έχυσε τη φιάλη του πάνω
στον ήλιο. Και του δόθηκε με φωτιά να
προκαλέσει καύμα στους ανθρώπους.
16-9 Και καυματίσθηκαν οι άνθρωποι με μεγάλο
καύμα και βλαστήμησαν το όνομα του Θεού που
έχει την εξουσία πάνω στις πληγές αυτές, και δεν
μετανόησαν, να τον δοξάσουν.
16-10 Και ο πέμπτος (άγγελος) έχυσε τη φιάλη
του πάνω στο θρόνο του θηρίου (Αντιχρίστου).
Και έγινε η βασιλεία του σκοτωμένη, και
μασούσαν τις γλώσσες τους από τον πόνο,
16-11 Και βλαστήμησαν το Θεό του ουρανού
από τους πόνους τους και από τα έλκη τους, και
δεν μετάνοιωσαν από τα έργα τους.
16-12 Και ο έκτος (άγγελος) έχυσε τη φιάλη του
πάνω στον ποταμό το μεγάλο, τον Ευφράτη. Και
ξεράθηκε το νερό του, για να ετοιμαστεί η οδός
των βασιλιάδων που προέρχονται από την
ανατολή του ήλιου (τα ανατολικά μέρη της Γης,
πχ Ινδία, Κίνα κλπ).
16-13 Και είδα να βγαίνουν από το στόμα του
δράκοντα (Σατανά) και από το στόμα του θηρίου
(Αντιχρίστου) και από το στόμα του
ψευδοπροφήτη τρία πνεύματα ακάθαρτα σαν
βάτραχοι.
16-14 Είναι δηλαδή πνεύματα δαιμονίων που
κάνουν (ψευτο) θαύματα, που στέλνονται στους
βασιλιάδες της οικουμένης όλης, για να τους
συνάξουν στον πόλεμο της ημέρας εκείνης της
μεγάλης (της 2ας Παρουσίας) του Θεού του
Παντοκράτορα.
16-15 Ιδού, έρχομαι (σχεδόν απαρατήρητα και
απροειδοποίητα) σαν κλέφτης. Μακάριος είναι
αυτός που βρίσκεται διαρκώς σε ετοιμότητα και
διατηρεί τα ρούχα του, για να μην περπατά
γυμνός και βλέπουν την ασχήμια του.
16-16 Και τους σύναξε στον τόπο που καλείται
εβραϊκά Αρμαγεδών.
16-17 Και ο έβδομος (άγγελος) έχυσε τη φιάλη
του στον αέρα. και βγήκε φωνή μεγάλη από το
ναό τον ουράνιο, από το θρόνο, και έλεγε: Έγινε.
16-18 Και τότε έγιναν αστραπές και φωνές και
βροντές, και σεισμός έγινε μεγάλος, τέτοιος που
δεν έγινε αφότου οι άνθρωποι κατοίκησαν πάνω
στη γη, σεισμός σαν κι αυτόν, τόσο πολύ
μεγάλος.
16-19 Και η πόλη η μεγάλη έγινε τρία κομμάτια,
και οι πόλεις των εθνών έπεσαν. Και η
Βαβυλώνα η μεγάλη ήρθε στη θύμιση του Θεού,
για να της δώσει το ποτήρι με το κρασί του
θυμού της οργής του. 16-20 Και κάθε νήσος έφυγε, και όρη δεν
βρέθηκαν.
16-21 Και χαλάζι μεγάλο βάρους κόκκου
περίπου ενός ταλάντου (40 κιλών) κατεβαίνει
από τον ουρανό πάνω στους ανθρώπους. Και
βλαστήμησαν οι άνθρωποι το Θεό εξαιτίας της
πληγής του χαλαζιού, γιατί πάρα πολύ μεγάλη
είναι η πληγή αυτή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΖ

(Η μεγάλη πόρνη και το θηρίο)

Και ήρθε ένας από τους επτά αγγέλους που
είχαν τις επτά φιάλες και μίλησε μαζί μου
λέγοντας. Έλα, να σου δείξω την καταδίκη της
πόρνης της μεγάλης που κάθεται πάνω σε νερά
πολλά,
17-2 με την οποία πόρνευσαν οι βασιλιάδες της
γης και μέθυσαν όσοι κατοικούν τη γη από το
κρασί της πορνείας της.
17-3 Και με μετέφερε με πνευματική έκσταση σε
μια έρημο. Και είδα γυναίκα να κάθεται πάνω στο
θηρίο το κόκκινο, το γεμάτο βλάστημα ονόματα,
που έχει επτά κεφάλια και δέκα κέρατα.
17-4 Και η γυναίκα ήταν ντυμένη με πορφύρα και
κόκκινο, και στολισμένη με χρυσάφι και με
πολύτιμους λίθους και με μαργαριτάρια, έχοντας
χρυσό ποτήρι στο χέρι της γεμάτο με
βδελύγματα και με τις ακαθαρσίες της πορνείας
της γης,
17-5 Και πάνω στο μέτωπό της ένα όνομα
γραμμένο. Μυστήριο, Βαβυλώνα η μεγάλη, η
μητέρα των πορνών και των βδελυγμάτων της
γης.
17-6 Και είδα τη γυναίκα να μεθάει από το αίμα
των αγίων και από το αίμα των μαρτύρων του
Ιησού. Και θαύμασα, όταν την είδα, με θαυμασμό
μεγάλο.
17-7 Αλλά μου είπε ο άγγελος. Γιατί θαύμασες;
Εγώ θα σου εξηγήσω το μυστήριο της γυναίκας
και του θηρίου που τη βαστάζει, το οποίο έχει τα
επτά κεφάλια και τα δέκα κέρατα.
17-8 Το θηρίο που είδες, ήταν και δεν είναι και
πρόκειται να ανεβαίνει από την άβυσσο και να
πηγαίνει στην απώλεια (εκπληρώνοντας το
μυστήριο της ανομίας). Και θα θαυμάσουν αυτοί
που κατοικούν πάνω στη γη, των οποίων δεν
έχει γραφτεί το όνομα στο βιβλίο της ζωής από
την αρχή της δημιουργίας του κόσμου, που
βλέπουν το θηρίο ότι ήταν, και δεν είναι, αλλά θα
παρουσιασθεί πάλι. 17-9 Εδώ είναι ο νους που έχει σοφία. Τα επτά
κεφάλια είναι επτά όρη, όπου η γυναίκα κάθεται
πάνω τους.
17-10 Και επίσης είναι επτά βασιλιάδες· οι πέντε
έπεσαν, ο ένας υπάρχει, ο άλλος ακόμα δεν ήρθε
και, όταν έρθει, πρέπει αυτός να μείνει λίγο.
17-11 Και το θηρίο που ήταν και δεν είναι, και
αυτός είναι όγδοος βασιλιάς και προέρχεται από
τους επτά, και πηγαίνει στην απώλεια.
17-12 Και τα δέκα κέρατα που είδες είναι δέκα
βασιλιάδες, οι οποίοι δεν έλαβαν βασιλεία ακόμη,
αλλά λαβαίνουν εξουσία σαν βασιλιάδες για μια
ώρα μαζί με το θηρίο.
17-13 Αυτοί έχουν μία γνώμη, και τη δύναμη και
την εξουσία τους δίνουν στο θηρίο.
17-14 Αυτοί θα πολεμήσουν με το Αρνίο, και το
Αρνίο θα τους νικήσει, γιατί είναι Κύριος κυρίων
και Βασιλέας βασιλέων, και όσοι είναι μαζί του
είναι καλεσμένοι του, και εκλεκτοί, και πιστοί».
17-15 Και μου λέει: «Τα νερά που είδες, όπου η
πόρνη κάθεται, είναι λαοί και πλήθη και έθνη και
γλώσσες.
17-16 Και τα δέκα κέρατα που είδες και το θηρίο,
αυτοί θα μισήσουν την πόρνη και θα την κάνουν
έρημη και γυμνή, και τις σάρκες της θα φάνε και
αυτήν θα την κατακάψουν με φωτιά.
17-17 Γιατί ο Θεός έδωσε στις καρδιές τους να
κάνουν τη γνώμη του, και να ενεργήσουν με μία
γνώμη και να δώσουν τη βασιλεία τους στο θηρίο
μέχρι να εκτελεστούν οι λόγοι του Θεού.
17-18 Και η γυναίκα που είδες είναι η πόλη η
μεγάλη που έχει βασιλεία πάνω στους
βασιλιάδες της γης».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΗ

(Η πτώση της Βαβυλώνας)

Μετά από αυτά είδα άλλο άγγελο να κατεβαίνει
από τον ουρανό, έχοντας εξουσία μεγάλη, και η
γη φωτίστηκε από τη δόξα του.
18-2 Και έκραξε με ισχυρή φωνή, λέγοντας.
Έπεσε, έπεσε η Βαβυλώνα η μεγάλη, και έγινε
κατοικητήριο δαιμονίων και φυλακή για κάθε
πνεύμα ακάθαρτο και φυλακή για κάθε όρνιο
ακάθαρτο και φυλακή για κάθε θηρίο ακάθαρτο
και μισημένο. 18-3 Γιατί από το κρασί του θυμού της πορνείας
της έχουν πιει όλα τα έθνη, και οι βασιλιάδες της
γης μαζί της πόρνευσαν, και οι έμποροι της γης
από τη δύναμη της αχαλίνωτης ισχύος της
πλούτισαν.
18-4 Και άκουσα άλλη φωνή από τον ουρανό να
λέει. Λαέ μου βγες από αυτή, για να μην έχετε
επαφή με τις αμαρτίες της, και από τις πληγές
της να μη λάβετε·
18-5 Γιατί οι αμαρτίες της έφτασαν και
κολλήθηκαν μέχρι τον ουρανό, και θυμήθηκε ο
Θεός τα αδικήματά της.
18-6 ∆ώστε τα οφειλόμενα σ’ αυτήν κατά τον ίδιο
τρόπο που κι αυτή έδωσε (συμπεριφέρθηκε
στους άλλους λαούς), και διπλά ανταποδώστε
της σε σχέση με τα έργα της· Με το ποτήρι που
κέρασε (θλίψεις στους άλλους), με το ίδιο
κεράστε την διπλά (βάσσανα και θλίψεις).
18-7 Όσο δόξασε τον εαυτό της και έζησε
αχαλίνωτα, άλλο τόσο δώστε της βασανισμό και
πένθος. Γιατί μες στην καρδιά της λέει ότι
κάθομαι σαν βασίλισσα, και χήρα
(απροστάτευτη) δεν είμαι (γιατί μέχρι τώρα
κανείς δεν με κατέκτησε), και πένθος δε θα δω
(λύπη δεν θα περάσω).
18-8 Γι’ αυτό σε μια ημέρα θα έρθουν οι πληγές
της,
θάνατος και πένθος και λιμός, και με φωτιά θα
κατακαεί· γιατί είναι ισχυρός ο Κύριος και Θεός
που έδωσε την καταδικαστική απόφαση γι’
αυτήν.
18-9 Και θα κλάψουν και θα θρηνήσουν γι’ αυτήν
οι άρχοντες της γης, που πόρνευσαν μαζί της και
έζησαν αχαλίνωτα, όταν θα βλέπουν τον καπνό
από τη φωτιά που θα την καίει,
18-10 έχοντας σταθεί από μακριά εξαιτίας του
φόβου για τη βασανιστική τιμωρία της, λέγοντας.
Αλοίμονο, αλοίμονο στην πόλη, τη μεγάλη
Βαβυλώνα, την πόλη την ισχυρή, γιατί μέσα σε
μια ώρα ήρθε η καταδίκη σου.
18-11 Και οι έμποροι της γης κλαίνε και
πενθούνε γι’ αυτή, επειδή το φορτίο τους κανείς
δεν αγοράζει πια,
18-12 φορτίο χρυσού και αργύρου και πολύτιμων
λίθων και μαργαριταριών και βασιλικού λινού
υφάσματος και πορφύρας, και μεταξιού και
κόκκινου πολυτίμου υφάσματος, και κάθε φυτό
αρωματικό και κάθε σκεύος από ελεφαντόδοντο
και κάθε σκεύος από ξύλο πολυτιμότατο, και από
χαλκό και από σίδηρο και από μάρμαρο, 18-13 και κανέλα και αρωματικές αλοιφές και
θυμιάματα, και μύρο και λιβάνι και κρασί και λάδι
και σιμιγδάλι και σιτάρι και κτήνη και πρόβατα,
και ίππους και αμάξια με ρόδες, και σώματα
δούλων και ανθρώπινες ζωές.
18-14 Και οι τρυφερές επιθυμίες της ψυχής σου
χάθηκαν μακριά σου, και όλα τα νόστιμα
(γεύματα) και οι λαμπρές (διασκεδάσεις)
χάθηκαν από σένα, και δεν πρόκειται να τα
ξαναβρείς πια.
18-15 Οι έμποροι όλων αυτών, που πλούτισαν
από αυτήν, από μακριά θα σταθούν εξαιτίας του
φόβου των βασάνων της τιμωρίας της,
κλαίγοντας και πενθώντας· λέγοντας.
18-16 Αλοίμονο, αλοίμονο στην πόλη τη μεγάλη,
τη ντυμένη (βασιλικά) με πανάκριβο λινό και
πορφυρό και κόκκινο ύφασμα, και στολισμένη με
χρυσάφι και πολύτιμους λίθους και
μαργαριτάρια, γιατί σε μία ώρα ερημώθηκε ο
τόσο πολύς πλούτος.
18-17 Και κάθε κυβερνήτης (μεγάλου πλοίου) και
καθένας που πλέει τοπικά (με μικρότερο πλοίο),
και ναύτες και όσοι εργάζονται στη θάλασσα,
από μακριά στάθηκαν
18-18 και κραύγαζαν, βλέποντας τον καπνό από
την φωτιά που την έκαιγε, λέγοντας. Ποια μπορεί
να μοιάσει στην πόλη τη μεγάλη;
18-19 Και έριξαν χώμα πάνω στα κεφάλια τους
και κραυγάζανε, κλαίγοντας και πενθώντας, με τα
λόγια. Αλοίμονο, αλοίμονο στην πόλη τη μεγάλη,
με την οποία πλούτισαν όλοι όσοι έχουν τα πλοία
στη θάλασσα από τα πολύτιμα πράγματά της,
γιατί σε μια ώρα ερημώθηκε.
18-20 Ας ευφραίνεσαι γι’ αυτήν, Ουρανέ, και οι
άγιοι και οι απόστολοι και οι προφήτες, γιατί
απέδωσε δικαιοσύνη ο Θεός και εκδικήθηκε το
αίμα σας από αυτή.
18-21 Και ένας άγγελος ισχυρός σήκωσε λίθο
σαν μυλόπετρα μεγάλη και τον έριξε στη
θάλασσα, λέγοντας. Με τέτοια ορμή θα ριχτεί η
Βαβυλώνα η μεγάλη πόλη και δε θα βρεθεί πια.
18-22 Και φωνή κιθαριστών και μουσικών και
αυλητών και σαλπιγκτών δε θ’ ακουστεί μέσα σ’
εσένα πια, και κανένας τεχνίτης καμιάς τέχνης δε
θα βρεθεί μέσα σ’ εσένα πια, και ήχος μύλου δε
θα ακουστεί μέσα σ’ εσένα πια,
18-23 και φως λύχνου δε θα φέξει μέσα σ’ εσένα
πια, και φωνή γαμπρού και νύφης δε θα ακουστεί
μέσα σ’ εσένα πια. Γιατί οι έμποροί σου ήταν οι
μεγιστάνες της γης, γιατί με τα παραπλανητικά
συσκευάσματά σου (με τα οποία θα έρχονταν δήθεν η ευτυχία) έκανες να πλανηθούν όλα τα
έθνη, 18-24 και σ’ αυτήν βρέθηκαν αίματα
προφητών και αγίων και όλων των σφαγμένων
επάνω στη γη

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΘ

Μετά από αυτά άκουσα σαν φωνή μεγάλη από
πλήθος πολύ στον ουρανό να λένε: Αλληλούια· η
σωτηρία και η δόξα και η δύναμη είναι του Θεού
μας,
19-2 γιατί είναι αληθινές και δίκαιες οι κρίσεις
του· διότι έκρινε την πόρνη τη μεγάλη, που
διέφθειρε τη γη με την πορνεία της, και
εκδικήθηκε το αίμα των δούλων του (που
χύθηκε) από το χέρι της.
19-3 Και για δεύτερη φορά είπαν: Αλληλούια· και
ο καπνός της ανεβαίνει στους αιώνες των
αιώνων.
19-4 Και έπεσαν οι είκοσι τέσσερις πρεσβύτεροι
και τα τέσσερα όντα τα γεμάτα ζωή και
προσκύνησαν το Θεό που κάθεται πάνω στο
θρόνο, λέγοντας: Αμήν, Αλληλούια.

(Το γαμήλιο δείπνο του Αρνίου)

19-5 Και φωνή ήλθε προς τα έξω από το θρόνο,
λέγοντας: Αινείτε το Θεό μας όλοι οι δούλοι του
και όσοι τον φοβάστε, οι μικροί και οι μεγάλοι.
19-6 Και άκουσα σαν φωνή από πλήθος πολύ
και σαν βοή από νερά πολλά και σαν βοή
βροντών ισχυρών να λένε: Αλληλούια, γιατί
βασίλεψε Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτορας.
19-7 Ας χαιρόμαστε και ας αγαλλόμαστε, και ας
δώσουμε τη δόξα σ’ Αυτόν, γιατί ήρθε ο γάμος
του Αρνίου, και η Γυναίκα του (δηλ. η Εκκλησία)
ετοίμασε τον εαυτό της,
19-8 και της δόθηκε να φορέσει (ρούχο) βασιλικό
από λινό λαμπρό, καθαρό· γιατί το βασιλικό λινό
ύφασμα είναι οι δικαιοσύνες (δηλ. οι δίκαιες
πράξεις και αρετές) των αγίων.
19-9 Και μου λέει: Γράψε: Μακάριοι οι
καλεσμένοι στο δείπνο του γάμου του Αρνίου.
Επίσης μου λέει. Αυτοί οι λόγοι είναι αληθινοί,
του Θεού.
19-10 Και έπεσα μπροστά στα πόδια του, για να
τον προσκυνήσω. Αλλά μου λέει: Κοίτα μην το
κάνεις! Είμαι δούλος (του Θεού) μαζί με εσένα
και τα αδέλφια σου που έχουν (με τα έργα τους
δώσει) τη μαρτυρία τους για τον Ιησού· το Θεό
προσκύνησε. Γιατί η μαρτυρία του Ιησού είναι το
πνεύμα (=το κύριο νόημα) της προφητείας.

(Ο αναβάτης του λευκού ίππου)

19-11 Και είδα τον ουρανό ανοιγμένο, και ιδού
ίππος λευκός, και αυτός που κάθεται πάνω του
καλείται Πιστός και Αληθινός, και με δικαιοσύνη
κρίνει και πολεμά.
19-12 Και οι οφθαλμοί του είναι σαν πύρινη
φλόγα, και πάνω στο κεφάλι του διαδήματα
πολλά, έχοντας (επί μέρους) ονόματα γραμμένα
(για το κάθε διάδημα) και όνομα (μοναδικό με
νόημα γενικό) γραμμένο, που κανείς δεν ξέρει
παρά μόνο αυτός.
19-13 Και είναι ντυμένος με ρούχο βαμμένο στο
αίμα, και καλείται το όνομά του: Ο Λόγος του
Θεού.
19-14 Και τα στρατεύματα που είναι στον ουρανό
τον ακολουθούσαν πάνω σε ίππους λευκούς,
ντυμένοι με εκλεκτό λινό λευκό, καθαρό.
19-15 Και από το στόμα του βγαίνει σπαθί με
διπλή κόψη, κοφτερό, για να πατάξει με αυτό τα
έθνη, και αυτός θα τους ποιμάνει με ράβδο
σιδερένια. Και αυτός πατά το πατητήρι που
παράγει το κρασί από το θυμό της οργής του
Θεού του Παντοκράτορα.
19-16 Και έχει πάνω στο ρούχο του και πάνω
στο μηρό του το εξής όνομα γραμμένο: Βασιλιάς
των βασιλέων και Κύριος των κυρίων.
19-17 Και είδα έναν άγγελο να έχει σταθεί μέσα
στον (φαινόμενο από τη γη) ηλιακό δίσκο και
έκραξε με φωνή μεγάλη, λέγοντας σε όλα τα
όρνια που πετούν στο μεσουράνημα. Ελάτε,
συναχτείτε στο δείπνο το μεγάλο του Θεού,
19-18 για να φάτε σάρκες βασιλέων και σάρκες
χιλίαρχων και σάρκες ισχυρών και σάρκες ίππων
και τών καθισμένων πάνω τους, και σάρκες
όλων, ελεύθερων και δούλων και μικρών και
μεγάλων.
19-19 Και είδα το θηρίο και τους βασιλιάδες της
γης και τα στρατεύματά τους συναγμένα, για να
κάνουν τον πόλεμο εναντίον αυτού που κάθεται
πάνω στον ίππο και εναντίον του στρατεύματός
του.
19-20 Και πιάστηκε το θηρίο (Αντίχριστος) και ο
μαζί με αυτό ψευδοπροφήτης που έκανε τα
θαυματουργικά σημεία μπροστά του, με τα οποία
πλάνησε εκείνους που έλαβαν το χάραγμα του
θηρίου και εκείνους που προσκυνούν την εικόνα
του· ζωντανοί ρίχτηκαν οι δύο στη λίμνη της
φωτιάς που καίγεται με θειάφι.
19-21 Και οι λοιποί σκοτώθηκαν με τη ρομφαία
αυτού που κάθεται πάνω στον ίππο, η οποία βγήκε από το στόμα του, και όλα τα όρνια
χόρτασαν από τις σάρκες τους.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Κ

(Η χιλιετής βασιλεία του Χριστού)

Και είδα άγγελο να κατεβαίνει από τον ουρανό,
έχοντας το κλειδί της αβύσσου (του χωρίς βυθού
χάους) και αλυσίδα μεγάλη στο χέρι του.
20-2 Και κράτησε το δράκοντα, τον όφη τον
αρχαίο, που είναι διάβολος (διότι διαβάλει και το
Θεό και τους ανθρώπους) και ο Σατανάς (που
σημαίνει ο εχθρικός και αντιτιθέμενος στο θέλημα
του Θεού) και τον έδεσε χίλια έτη,
20-3 και τον έριξε στην άβυσσο και έκλεισε και
σφράγισε από πάνω του, για να μην πλανήσει
πια τα έθνη μέχρι να τελειώσουν τα χίλια έτη.
Μετά από αυτά πρέπει αυτός να λυθεί για μικρό
χρονικό διάστημα.
20-4 Και είδα θρόνους και κάθισαν πάνω τους
και τους δόθηκε η κρίση, και είδα τις ψυχές των
θανατωμένων με πέλεκυ (βίαια), εξαιτίας της
μαρτυρίας του Ιησού και εξαιτίας του λόγου του
Θεού, και οι οποίοι δεν προσκύνησαν το θηρίο
ούτε την εικόνα του και δεν έλαβαν το χάραγμα
πάνω στο μέτωπό τους και πάνω στο χέρι τους.
Και έζησαν και βασίλεψαν μαζί με το Χριστό χίλια
έτη. (Πνευματικά βασίλεψαν, στο συνολικό
χρονικό διάστημα «1000 έτη» μεταξύ της
Γεννήσεως του Χριστού και της 2ας Παρουσίας).
20-5 Οι υπόλοιποι από τους νεκρούς (που τα
έργα τους δεν ήταν θεάρεστα) δεν έζησαν μέχρι
να συντελεσθούν τα χίλια έτη. Αυτή (η σωτηρία
των ψυχών των μαρτύρων και λοιπών Αγίων και
εναρέτων ανθρώπων) είναι η ανάσταση η
πρώτη. 20-6 Μακάριος και άγιος εκείνος που έχει
μέρος στην ανάσταση την πρώτη· πάνω σ’
αυτούς ο δεύτερος θάνατος (η αιώνια καταδίκη)
δεν έχει εξουσία, αλλά θα είναι ιερείς του Θεού
και του Χριστού και θα βασιλέψουν μαζί του τα
χίλια έτη (δηλ. θα δοξασθούν μαζί Του, από τους
πιστούς που θα βρίσκονται στη ζωή, μέχρι
περίπου την 2α Παρουσία, ή πιο συγκεκριμένα
μέχρι να κυβερνήσει τον κόσμο ο Αντίχριστος)

( Γωγ και Μαγώγ )

20-7 Και όταν συντελεσθούν τα χίλια έτη, θα
λυθεί ο Σατανάς από τη φυλακή του 20-8 και θα
εξέλθει, για να πλανήσει τα έθνη που είναι στις
τέσσερις γωνίες της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ,
ώστε να τους συνάξει στον πόλεμο, των οποίων
ο αριθμός τους είναι σαν την άμμο της
θάλασσας. 20-9 Και ανέβηκαν στο πλάτος της γης (δηλ.
κυριάρχησαν πάνω σ’ ολόκληρη τη Γη), και
κύκλωσαν το στρατόπεδο των αγίων και την
πόλη την αγαπημένη (την Εκκλησία)· και τότε
κατέβηκε φωτιά από τον ουρανό και τους
κατάφαγε.
20-10 Και ο διάβολος που τους πλανάει ρίχτηκε
στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού, όπου
είναι και το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης, και θα
βασανιστούν ημέρα και νύχτα στους αιώνες των
αιώνων.

(Η κρίση μπροστά στο μεγάλο λευκό θρόνο)

20-11 Και είδα θρόνο μεγάλο, λευκό, και τον
καθισμένο πάνω του, από το πρόσωπο του
οποίου έφυγε η γη και ο ουρανός, και τόπος δε
βρέθηκε γι’ αυτούς.
20-12 Και είδα τους νεκρούς, τους μεγάλους και
τους μικρούς, να έχουν σταθεί μπροστά στο
θρόνο. Και βιβλία ανοίχτηκαν, και άλλο βιβλίο
ανοίχτηκε, το οποίο είναι της ζωής. Και κρίθηκαν
οι νεκροί από αυτά που βρίσκονται γραμμένα
στα βιβλία κατά τα έργα τους.
20-13 Και έδωσε η θάλασσα τους νεκρούς που
βρίσκονταν σ’ αυτήν, και ο θάνατος (που χωρίζει
τα σώματα από τις ψυχές) και ο άδης (που
χωρίζει τις ψυχές από το Θεό και τους Αγίους
του) έδωσαν τους νεκρούς που ήταν σ’ αυτούς·
και κρίθηκαν ένας – ένας κατά τα έργα τους.
20-14 Και ο θάνατος και ο Άδης ρίχτηκαν στη
λίμνη της φωτιάς (προσωποποιημένα
τιμωρήθηκαν αιώνια, δηλ. καταργήθηκαν
οριστικά). (Η αιώνια τιμωρία) αυτός είναι ο
θάνατος ο δεύτερος, (δηλ. η αιώνια
απομάκρυνση από την αληθινή Ζωή, τον Κ.
Ιησού Χριστό).
20-15 Και αν κάποιος δε βρέθηκε στη βίβλο της
ζωής γραμμένος, ρίχτηκε στη λίμνη της φωτιάς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑ

(Καινούργιος ουρανός και καινούργια γη)

Και είδα καινούργιο ουρανό και καινούργια γη.
Γιατί ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη έφυγαν
και η θάλασσα δεν υπάρχει πια.
21-2 Και την πόλη, την άγια Ιερουσαλήμ,
καινούργια την είδα να κατεβαίνει από τον
ουρανό, από το Θεό, ετοιμασμένη σαν νύφη
κοσμημένη για τον άντρα της.
21-3 Και άκουσα φωνή μεγάλη από το θρόνο να
λέει: Ιδού η σκηνή του Θεού με τους ανθρώπους,
και θα κατασκηνώσει μαζί τους, και αυτοί θα είναι
λαός του και ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί τους. 21-4 Και θα εξαλείψει απ’ αυτούς ο Θεός κάθε
δάκρυ από τους οφθαλμούς των, και ο θάνατος
δεν υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε
πόνος δεν υπάρχει πλέον· γιατί τα πρώτα
πέρασαν.
21-5 Και είπε ο καθισμένος πάνω στο θρόνο.
Ιδού, τα κάνω όλα καινούργια. Και μου λέει.
Γράψε ότι αυτοί οι λόγοι είναι αξιόπιστοι και
αληθινοί.
21-6 Και μου είπε: Έχει γίνει. Εγώ είμαι το Άλφα
και το Ωμέγα, η αρχή και το τέλος. Εγώ σ’ αυτόν
που διψά θα δώσω από την πηγή του νερού της
ζωής δωρεάν.
21-7 Αυτός που νικά θα κληρονομήσει αυτά, και
θα είμαι σ’ αυτόν Θεός και αυτός θα μου είναι
γιος.
21-8 Αλλά για τους δειλούς και άπιστους και
βδελυρούς και φονιάδες και πόρνους και μάγους
και ειδωλολάτρες και για όλους τους ψεύτες, το
μέρος τους θα είναι μέσα στη λίμνη που καίγεται
με φωτιά και θειάφι, το οποίο είναι ο θάνατος ο
δεύτερος.

(Η καινούργια Ιερουσαλήμ)

21-9 Και ήρθε ένας από τους επτά αγγέλους που
είχαν τις επτά φιάλες, που ήταν γεμάτες με τις
επτά πληγές τις έσχατες, και μίλησε μαζί μου
λέγοντας. Έλα, θα σου δείξω τη νύφη, τη γυναίκα
του Αρνίου.
21-10 Και με μετέφερε μέ πνευματικό τρόπο
πάνω σε όρος μεγάλο και ψηλό, και μου έδειξε
την πόλη, την Αγία Ιερουσαλήμ, να κατεβαίνει
από τον ουρανό, από το Θεό,
21-11 έχοντας την δόξα του Θεού. Το φως της
σαν να εκπέμπεται από πολυτιμότατο λίθο σαν
τον λίθο ίασπη που κρυσταλλίζει.
21-12 Έχει τείχος μεγάλο και ψηλό, έχει δώδεκα
πυλώνες (μεγάλους στύλους με ενσωματωμένες
πύλες) και πάνω στους δώδεκα πυλώνες
δώδεκα αγγέλους, και ονόματα είναι γραμμένα
πάνω στους πυλώνες, που είναι τα ονόματα των
δώδεκα φυλών των γιων Ισραήλ.
21-13 Από τη μεριά της ανατολής τρεις
πυλώνες, και από βορρά τρεις πυλώνες, και
από νότο τρεις πυλώνες, και από δυτικά τρεις
πυλώνες.
21-14 Και το τείχος της πόλης έχει δώδεκα
θεμελίους λίθους, και πάνω τους τα δώδεκα
ονόματα των δώδεκα αποστόλων του Αρνίου.
21-15 Κι αυτός που μιλούσε μαζί μου είχε σαν μέτρο καλάμι χρυσό, για να μετρήσει την πόλη
και τους πυλώνες της, και το τείχος της.
21-16 Και η πόλη τετράγωνη κείτεται, και το
μήκος της είναι όσο και το πλάτος. Και μέτρησε
την πόλη με το καλάμι, σε δώδεκα χιλιάδες
στάδια. Το μήκος και το πλάτος και το ύψος της
είναι ίσα.
21-17 Και μέτρησε το τείχος της (βρίσκοντάς το)
εκατόν σαράντα τέσσερις πήχες, με μέτρο
ανθρώπινο, το οποίο χρησιμοποίησε ο άγγελος.
21-18 Και η εσωτερική δομή του τείχους της είναι
από ίασπη και η πόλη από χρυσάφι καθαρό
όμοιο με γυαλί καθαρό.
21-19 Οι θεμέλιοι (λίθοι) του τείχους της πόλης
είναι κοσμημένοι με κάθε πολύτιμο λίθο
(αποτελούνται από πολύτιμους λίθους). Ο
θεμέλιος ο πρώτος είναι ίασπης, ο δεύτερος
ζαφείρι, ο τρίτος χαλκηδόνιος, ο τέταρτος
σμαράγδι,
21-20 ο πέμπτος σαρδόνυχας, ο έκτος σάρδιο, ο
έβδομος χρυσόλιθος, ο όγδοος βήρυλλος, ο
ένατος τοπάζι, ο δέκατος χρυσόπρασος, ο
ενδέκατος υάκινθος, ο δωδέκατος αμέθυστος.
21-21 Και οι δώδεκα πυλώνες είναι δώδεκα
μαργαριτάρια· καθένας από τους πυλώνες ήταν
από ένα μαργαριτάρι. Και η πλατεία της πόλης
είναι χρυσάφι καθαρό διαυγές σαν γυαλί.
21-22 Και ναό δεν είδα μέσα σ’ αυτή, γιατί ο
Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτορας είναι ναός της,
και το Αρνίο.
21-23 Και η πόλη δεν έχει ανάγκη του ήλιου ούτε
της σελήνης, για να φέγγουν σ’ αυτή, γιατί η
δόξα (λαμπρότητα) του Θεού την φώτισε και ο
λύχνος της είναι το Αρνίο.
21-24 Και θα περπατήσουν τα έθνη με το φως
της, και οι βασιλιάδες της γης θα φέρουν τη δόξα
και την τιμή τους σ’ αυτή.
21-25 Και οι πυλώνες της δεν θα κλειστούν
καμμία ημέρα, γιατί (βέβαια) νύχτα δεν θα
υπάρχει εκεί.
21-26 Και θα φέρνουν τη δόξα και την τιμή των
εθνών σ’ αυτή.
21-27 Και δε θα εισέλθει σ’ αυτήν κανένα
πράγμα ακάθαρτο και όποιος πράττει (οτιδήποτε
αποτελεί) βδέλυγμα και ψέμα, παρά μόνο οι
γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής του Αρνίου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΒ

Και μου έδειξε ποταμό από νερό ζωής, λαμπρό
σαν κρύσταλλο, που βγαίνει από το θρόνο του
Θεού και του Αρνίου.
22-2 Στο μέσο της πλατείας της και από εδώ και
εκεί του ποταμού ήταν δέντρο ζωής, που κάνει
δώδεκα καρπούς, κάθε μήνα αποδίδοντας τον
καρπό του. Και τα φύλλα του δέντρου είναι για
θεραπεία των εθνών.
22-3 Και κανένα ανάθεμα δε θα υπάρχει πια. Και
ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θα είναι μέσα
σ’ αυτήν, και οι δούλοι του θα τον λατρεύουν
22-4 και θα βλέπουν το πρόσωπό Του, και το
όνομά Του θα είναι πάνω στα μέτωπά τους.
22-5 Και νύχτα δε θα υπάρχει πια, και δεν έχουν
ανάγκη από φως λύχνου και από φως ήλιου,
γιατί ο Κύριος ο Θεός θα τους φωτίζει, και θα
βασιλεύουν στους αιώνες των αιώνων.

(Ο ερχομός του Χριστού)

22-6 Και μου λέει. Αυτοί οι λόγοι είναι αξιόπιστοι
και αληθινοί, και ο Κύριος, ο Θεός των
πνευμάτων των προφητών, απέστειλε τον
άγγελό του, για να δείξει στους δούλους του αυτά
που πρέπει να γίνουν με γρηγοράδα.
22-7 Και ιδού, έρχομαι γρήγορα. Μακάριος
όποιος τηρεί τους λόγους της προφητείας του
βιβλίου τούτου.
22-8 Κι εγώ ο Ιωάννης είμαι που ακούω και
βλέπω αυτά. Και όταν άκουσα και είδα, έπεσα,
για να προσκυνήσω μπροστά στα πόδια του
αγγέλου που μου έδειχνε αυτά.
22-9 Και μου λέει. Πρόσεχε μην το κάνεις!
Όμοιός σου δούλος είμαι και των αδελφών σου
των προφητών και όσων τηρούν τους λόγους του
βιβλίου αυτού. Το Θεό προσκύνησε.
22-10 Και μου λέει. Μη σφραγίσεις τους λόγους
της προφητείας του βιβλίου τούτου· γιατί ο
καιρός είναι κοντά.
22-11 Όποιος αδικεί ας αδικήσει επί πλέον, και ο
ρυπαρός ας ρυπαρευθεί (βρωμισθεί)
περισσότερο, και ο δίκαιος ας πράξει επί πλέον
δικαιοσύνη, και ο άγιος ας αγιαστεί περισσότερο.
22-12 Ιδού έρχομαι γρήγορα, και ο μισθός μου
είναι μαζί μου, για να αποδώσω σε καθέναν
όπως θα είναι το έργο του.
22-13 Εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα, ο πρώτος
και ο έσχατος, η αρχή και το τέλος (∆ηλ. κατά
κυριολεξία, μόνο Εγώ, ο Θεός, υπάρχω). 22-14 Μακάριοι όσοι πράττουν τις εντολές Του,
για να είναι η εξουσία τους πάνω στο δέντρο της
ζωής, και για να εισέλθουν στην πόλη από τους
πυλώνες.
22-15 Έξω οι (άνθρωποι που ζουν σαν) σκύλοι
και οι μάγοι και οι πόρνοι και οι φονιάδες και οι
ειδωλολάτρες και καθένας που αγαπά και
πράττει το ψεύδος.
22-16 Εγώ, ο Ιησούς, έστειλα τον άγγελό μου να
μαρτυρήσει σ’ εσάς αυτά για (να πληροφορήσει)
τις εκκλησίες. Εγώ είμαι η ρίζα και το γένος του
∆αβίδ, ο αστέρας ο λαμπρός, ο πρωινός.
22-17 Και το Πνεύμα και η Νύφη λένε. Έλα. Και
όποιος ακούει ας πει: Έλα. Και όποιος διψά ας
έρθει, και όποιος θέλει ας λάβει νερό ζωής
δωρεάν.
22-18 ∆ίνω μαρτυρία εγώ σε καθέναν που ακούει
τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου.
Αν κάποιος προσθέσει σ’ αυτά, ο Θεός θα
προσθέσει πάνω του τις πληγές που είναι
γραμμένες στο βιβλίο τούτο.
22-19 Και αν κάποιος αφαιρέσει από τους
λόγους του βιβλίου της προφητείας αυτής, θα
αφαιρέσει ο Θεός το μέρος του από το δέντρο
της ζωής και από την πόλη την Αγία, από τα
γραμμένα στο βιβλίο αυτό.
22-20 Λέει εκείνος που μαρτυρεί αυτά. Ναι,
έρχομαι γρήγορα. Αμήν, ναι έλα Κύριε Ιησού.
22-21 Η χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού ας είναι με
όλους τους Χριστιανούς (αγίους, διότι ακολουθούν
τον Άγιο Κύριο Ιησού Χριστό). Αμήν.